Mexico - Guatemala - Verslag 4

Het heeft weer wat langer geduurd.
Maar hier volgt dan toch het 4e, en laatste, verslag van onze reis.

Ben vorige keer geëindigd toen we nog in Honduras zaten.
Vanuit Copan moesten we een Collectivo (mini-busje dat je deelt met wat andere toeristen) richting Antigua. Halverwege, in Rio Hondo, moesten wij dan uitstappen, en de laatste 2,5 uur met een lokale chicken-bus naar Rio Dulce vervolmaken.
Natuurlijk zat die bus al redelijk vol, Liesbeth had gelukkig nog een klein plekje achteraan, maar heb zelf de hele weg moeten rechtstaan.
Het eerste 1,5 uur viel dat nog wel mee, maar dat laatste uur begin je het wel overal te voelen.

Aangekomen in Rio Dulce, hebben we direct een klein bootje genomen naar de Haciënda Tijax. (www.tijax.com)
Dit is een eco-lodge, waar een Canadees een zeer groot stuk land heeft gekocht, en probeert een mooi stukje natuur te vrijwaren.
Rio Dulce ligt een stukje landinwaarts, aan een rivier. En aan de kanten van die rivier zijn vele mangroves. In die Mangroves hebben ze bij Tijax een hoop hutjes gebouwd (Cabañas) die door middel van loopplankjes, en platformen met elkaar zijn verbonden. En waar ze een leuk zwembadje hadden.
In de namiddag hebben we daar dan een Rainforest-Tour gedaan op het domein van de haciënda zelf. Kregen we wat extra uitleg over de fauna en flora in het regenwoud, naar een leuk uitkijk-punt geweest, en wandelen over hangbruggen zo’n 12 à 15 meter boven de grond.
De volgende morgen vroeg uit de veren voor een Sunrise-Kajak-Trip.
Met een 2-persoons-kajak staken we, onder begeleiding van een gids, eerst de rivier over, om dan aan de overkant het leven in de mangrove te zien, en horen ontwaken.
Zo hadden we het geluk om een groep van zo’n 30 brul-apen te zien, en dook er, waarschijnlijk, plots een ocelot op. Was dus best ook de moeite waard, deze trip.

De volgende dag wilden we van Rio Dulce naar Flores, een klein eilandje van waaruit de meeste back-packers Tikal bezoeken.
De enige 1e-klasse-bus naar Flores vertrok pas om 15.00, en zou er 3 uur over doen.
De lokale chicken-bus vertrok al om 9.00, om 10.00,… dus keuze genoeg.
Maar die doet er 5 uur over, en daar moesten we zo goed als zeker op rechtstaan.
Gelukkig kwam er nog een Belgisch koppel daar aan, Jeroen en Leen, die het ook niet echt zagen zitten om 5 uur recht te staan.
Dus hebben we na wat afpingelen, en overtuigen een taxi-chauffeur zo gek gekregen om ons met de taxi 3 uur mee te nemen. Koste ons een klein beetje meer, maar het duurde minder lang, en het was iets comfortabeler.
Ook voor die man bleek het de 1e keer te zijn dat hij daar naartoe reed, want we moesten hem af en toe wat helpen met de juiste weg. En blijkbaar wist hij ook niet alle vluchtheuvels liggen, waardoor we net iets te snel erover gingen,wat Leen toch wel een fikse buil heeft opgeleverd. Verder zijn we al bij al vrij vlot in Flores geraakt.
Samen met Jeroen en Leen een gezellig hotelletje gevonden, waar we boven op het dak 4 hangmatten hadden hangen met zicht op het meer.
De volgende morgen zijn we al om 3.15 naar de site van Tikal vertrokken, voor alweer een sunrise-tour, met gids.
Rond 5.30 zaten we boven op Tempel IV, 1 van de hoogste tempels van Meso-Amerika, net iets kleiner dan de tempel van de zon in Teotihuacan.
Jammer genoeg hing er nog vrij veel ochtendmist. Toen heeft onze gids maar een kleine show gegeven door een groep brulapen wakker te schreeuwen, door hun geroep na te bootsen. En wonderwel is hem dit ook gelukt. Ik kan je verzekeren; een brul-aap op slechts enkele meters afstand kan behoorlijk veel lawaai maken.
Dan hebben we eerst terug beneden aan de tempel wat uitleg gekregen over de stad Tikal. (Zo bestond het centrale plein uit een plek van 150 km² (nee, dit is geen typ-fout), waar geen enkele boom meer stond)
Daarna zijn we een 2e keer tempel IV beklommen, en toen hadden we al een iets beter zicht, en konden we in de verte een hoop van de andere tempels zien liggen.
Was best een indrukwekkende site, met een zeer goede gids. Voor mij echt wel 1 van de hoogtepunten van deze reis.

In de namiddag zijn we dan met z’n 4-en even gecrasht, ieder in een hangmat op ons zonne-terras.
De volgende morgen hebben we dan een busje genomen naar Chetumal. (Dit ligt weer in Mexico). Maar hiervoor moesten we ook helemaal door Belize rijden, en daar natuurlijk ook tol betalen aan de grens. Israëli’s moesten hier een visum kopen. Toen bleek dat 1 van beide geen pas-foto’s bij had, moest die eerst een eind terug.
Dan bleek dat een italiaan bij zijn binnenkomst in Guatemala geen stempel in zijn reispas had gekregen. (Waarschijnlijk zijn ze dat bij de douane express vergeten!)
Dus had die gast 2 keuzes: ofwel helemaal terug naar de plaats waar hij Guatemala was binnengekomen, ofwel iets van 150 dollar smeergeld betalen!
Natuurlijk heeft hij na een hele tijd discussiëren gewoon betaald.
Wat ons wel een hoop vertraging heeft opgeleverd. En vanuit Chetumal moesten we dan weer de bus nemen naar Tulum. Gelukkig was dit weer een 1e klasse-bus, met airco. Door al die vertraging kwamen we pas vrij laat aan in Tulum, dus hebben we geen logementen meer kunnen vergelijken.

We hadden een basic Cabaña aan het strand. Verder kon je van binnenuit gewoon naar buiten kijken, en vice-versa; was de klamboe ontzettend smerig; konden de muggen alsnog in de klamboe; was er geen ventilator;…
Heb dus ontzettend slecht geslapen daar.
De volgende morgen dan maar samen met Jeroen een betere plaats gaan zoeken, en ook gevonden, terwijl de vrouwen even een plonsje in zee gingen doen, waar wij ze daarna natuurlijk vervoegd zijn.
Het nieuwe logement was slechts een klein beetje duurder, maar wel ontzettend veel beter. Jammer genoeg is Jeroen dan 1,5 dag wat ziekjes geweest. (Misschien ne zonneslag?). Zijn we natuurlijk ook de ruïnes van Tulum gaan bekijken.
Die op zich niet zo spectaculair zijn, maar wel fantastisch mooi gelegen, op de klippen, vlak naast de zee. Alleen jammer dat er zo veel toeristen waren, en dat het toen net zo warm was.

Na 2 dagen strand hebben we dan afscheid genomen van Jeroen en Leen, en zijn wij verder doorgetrokken via de site van Chichen Itza naar Merida!
De site van Chichen Itza is 1 van de nieuwe moderne 7 wereldwonderen. Dus die moesten we ook gezien hebben. Alleen jammer dat we dit niet ’s morgens vroeg konden doen, en dus gigantisch veel toeristen op de site hadden. De overgrote meerderheid zat in Cancun in een all-in-hotel, dus die liepen daar allemaal met een armbandje van hun hotel rond. Niet normaal.

Toen we aankwamen in Merida hebben we voor 2 nachtjes een logement gezocht met airco. En dat hebben we ons achteraf absoluut niet beklaagd, want het was daar ontzettend warm.
Vanuit Merida hebben we dan de site van Uxmal bezocht, samen met een ander Belgisch koppel: Nele & Joost.
Die we dan even hebben overtuigd om niet enkel Mexico te doen, maar zeker ook naar Guatemala te gaan. En zij zijn nu waarschijnlijk onze route aan het doen tussen Palenque, en Tulum.
Merida staat bekend om zijn hangmatten. En nadat we gehoord hadden, dat zowel Nele & Joost, als Leen & Jeroen 150 dollar hadden betaald voor hun Matrimonial (2-persoons-hangmat), moesten we dit toch absoluut beter doen.
Uiteindelijk zijn we erin geslaagd om 6 matrimonials, en 1 King-size (nog iets groter) te kopen voor 190 dollar! Ook de rest van onze souvenirs zijn we erin geslaagd om alles te kopen wat we wilden hebben, voor een schappelijke prijs.

Jammer genoeg hebben we wel iets meer dan verwacht moeten betalen voor onze binnenlandse vlucht terug naar Mexico-City.
Hier zijn we eerst nog een stukje van de stad gaan verkennen.
De volgende dag zijn we naar Tula gegaan, een site van de Tolmeken, ongeveer 1,5 uur buiten Mexico-City.
En toen we terugkwamen bleek er op de Zocalo (het centrale plein) een grote happening te zijn, die de start moest geven voor de internationale AIDS-conferentie die werd gehouden in Mexico-City. Op deze happening was de scouts massaal aanwezig, o.a. als EHBO-team, maar ook voor de security, en afval-ophaling.
Ook beweerden ze daar de grootste Fleur-de-Lis (Het scouts-symbool) ter wereld te hebben gemaakt. (Wat ik zelf durf te betwijfelen, want zo gigantisch was ze nu ook weer niet!)
Dan bleek dat er in de straat van ons hostal, en de straat erachter, een hoop kostuum-winkels waren. Heb ik toch toevallig geen kostuum nodig als ik thuis kom, voor de trouw van mijn nicht. Dus gingen we even wat rondkijken. Op een gegeven moment vind ik 2 prachtige kostuums in dezelfde winkel. Het ene 3-delig, het andere 2-delig, maar bij allebei nog een extra hemd, en das. Na weer wat te hebben afgeboden kwamen we op een prijs van 160 euro. Jammer genoeg bleek toen pas dat hij mijn maat absoluut niet had. Ook in de andere winkels werd het niets.
Jammer, maar helaas.

De volgende morgen weer vroeg op om naar de luchthaven te gaan.
Daar aangekomen bleek dat onze vlucht van Mexico-City naar Washington was afgelast. Toen we stonden aan te schuiven nog iemand tegen gekomen van mijn scoutsgroep, die dus hetzelfde probleem hadden.
In 1e instantie was er slechts 1 oplossing, in de namiddag naar Washington, en pas de volgende dag naar huis. En in Washington zouden we niet uit het hotel mogen.
Maar uiteindelijk heeft een andere persoon van United een veel betere oplossing gevonden. Onze langste vlucht van Washington naar Frankfurt kregen we in Business-class. Dus wel een vlucht extra, en bijna 7 uur vertraging voor we thuis waren, maar die business-class heeft veel goedgemaakt.
Dus zijn we weer thuis, en kunnen we beginnen plannen maken voor een volgende trip.

WIJ…

PS: De foto's bij de laatste 3 verslagen volgen later!