Georgie - Verslag 1

Dag allemaal,

Hier ben ik dan met het eerste mailtje vanuit Georgië.
Misschien even kort resumeren waarom ik hier zit, zodanig dat iedereen kan volgen.

De meeste onder jullie weten al wel langer dat ik vrij graag op regelmatige basis in het verre buitenland wilde werken.
Zodus ben ik op dinsdag 4 oktober naar een info-meeting geweest bij Boskalis : “Werken bij Boskalis als surveyor”.
Boskalis is het grootste baggerbedrijf ter wereld.
En surveyor, is eigenlijk landmeter, dus m.a.w. alles op het land, en ook op het water gaan opmeten, en uitzetten. Daarna uitwerken op computer,en mee analyseren.
Op het einde van die meeting kon je eventueel een gesprek voeren met iemand van het bedrijf.
Dus natuurlijk ben ik dat gesprek gaan doen, zoals de meeste.
En daar bleek al meteen dat ze vrij hard geïnteresseerd waren in mij nadat ze mijn CV hadden doorgenomen, en werd ik direct uitgenodigd voor een 2e gesprek 2 dagen later.
Ook dat is zeer positief verlopen, en de volgende dag kreeg ik direct een contractvoorstel doorgemaild, dat ik dan 1,5 week later ben gaan tekenen.

Ik zou dan op maandag 31 oktober in dienst treden. Eerst enkele maanden opleiding krijgen, wat cursussen volgen,en wat meelopen op Nederlandse projecten. Dus heb ik het weekend ervoor mijn spullen verhuisd naar een flatje van Boskalis in Papendrecht, vlak bij het werk.
Maandag dan vooral papierwerk afgewerkt, mijn laptop leren kennen,…
Op woensdag-middag werd mij dan plots het voorstel gedaan om direct mee te gaan naar een project in Georgië, want er was iemand anders ziek gevallen.
Dus heb ik natuurlijk die kans met beide handen gegrepen.
Een ideale kans om op korte tijd zeer veel bij te leren. Was nog nooit eerder gebeurd dat iemand nieuw zo snel op project mocht vertrekken.
Ben dus gelijk mijn appartementje weer gaan leeghalen, en naar huis gereden om alles te regelen.

Dus zijn we donderdag-avond met z’n 4-en vertrokken vanop Schiphol.
Ikzelf, samen met Edwin (Senior Surveyor,en voorlopig samen met mij de enigste Belgen in de Pool Surveyors. En hij is nu dus mijn baas, en gaat mij opleiden.), Bert (Project-manager) en Jeroen (Trainee = Uitvoerder in opleiding).
Onze vlucht naar Tbilisi (hoofdstad van Georgië) had gelijk meer dan een uur vertraging, en wegens kans op slecht weer moesten we voor alle zekerheid nog even gaan bijtanken in Boekarest)
Zodanig dat we pas om 6.00 in ons hotel waren.
( In Georgië is het 3 uur later dan in België, ik spreek dus vanaf nu gewoon in lokale tijd).
Om 8.00 direct opgestaan, en na een zeer lekker ontbijt, ons eerste werkgesprek met de vrouw die plaatselijk alles voor ons heeft geregeld, en ook rechtstreeks in dienst is voor Boskalis.
Daarna nog wat vervoer moeten regelen voor al onze equipement te kunnen meenemen. En dan vertrokken voor een trip van iets meer dan 400 km naar de havenstad Poti, maar over deze slechte wegen doe je daar een uurtje of 7 over.
Ondertussen ingecheckt in ons fantastisch hotel 10 minuten buiten Poti, vlak aan de Zwarte Zee.
En daar zit ik dus nu op mijn hotelkamer dit verslagje te typen, met een muziekje van Tracy Chapman.
Heb hier geen internet, dus weet nog niet wanneer ik dit zal kunnen versturen, maar kzal dit verslagje af en toe proberen bij te werken, en zo regelmatig mogelijk proberen door te sturen.
Maar kunnen jullie aub eerst allemaal even replyen op dit mailtje om te laten weten of je mijn verslagjes nog wenst te ontvangen of niet, dat kost je maar 3 seconden.
En als jullie willen mag je deze mailtjes natuurlijk nog verder doorsturen naar iedereen die ik vergeten ben.
(Eventueel geef je hun adres even door,en dan zet ik ze alsnog in de lijst!)

Ik zal eerst nog even wat vertellen over het project.
Het is een project dat betaald wordt door de Nederlandse overheid, met OntwikkelingsHulp-Geld.
Er moet hier een 800 meter kademuur (BreakWater) worden hersteld, in de haven van Poti.
Daarvoor zijn er gigantisch grote rotsblokken nodig.
En wij moeten eerst 2 Steen-Mijnen (Quarries) gaan inmeten om te kunnen inschatten hoeveel ton stenen daar nog zit, en achteraf te bekijken hoeveel we hebben weggehaald. Dat zou ruw geschat 2 weken moeten duren.( Is op ongeveer 1 uur 45 minuten rijden vanuit Poti)
Op het uiteindelijke project worden die blokken dan afgevoerd met vrachtwagens,en dan per trein naar Poti vervoerd, en dan voor de laatste paar honderd meter worden ze terug overgeladen op vrachtwagens.
En dat laatste vrachtwagen-traject moeten wij gaan opmeten en uitzetten.(Ongeveer 4 dagen werk)
En dan moeten wij in de haven zelf nog een deel Multi-Beam metingen doen
(ongeveer 2 weken), van de ondergrond.
Dus als dat tijdsschema klopt ben ik ergens begin december terug thuis.
Maar daar pin ik mij niet te hard op vast, want zulke projecten durven soms ontzettend lang uitlopen.

Verder is Georgië zoals ge het u voorstelt.
• Het is 1 van de armste ex-sovjetstaten.
• Alles is hier grauw en grijs.
• Verlaten spook-steden.
• Lelijke vrouwen. (regelmatig met de bekende Oost-Europese snor)
• Zware, vervuilende industrie.
• Chaotisch verkeer.
• Koeien, zwijnen,en honden lopen gewoon op straat.
• Heel slechte wegen.
• Zeer weinig mensen die Engels spreken.
• Grote werkloosheid
De mensen hebben hier ook super-weinig toekomst-perspectieven.
Het klimaat valt best mee, vooral hier aan de Zwarte Zee.
Tot nu toe valt het eten ook vrij goed mee.

Heb ondertussen ook al wat beter door wat het werkritme inhoudt.
Heb een contract getekend van 6 dagen per week, 12 uur per dag.
Zondag vrij, en 2 maanden werken, 1 maand vakantie.
In praktijk werken we 7 dagen op 7!
En de vakantiedagen is dus gewoon 2 op 1, dus als dit project effectief 5 weken duurt, mag ik daarna 2,5 weken vakantie nemen.
Dus je kan niet al te lang vooruit plannen, want er kan altijd iets tussen komen, en na dit project weet je niet of je op een kort of lang project terecht komt.

Ik heb mijnen Belgische gsm hier bij, dus ge moogt altijd een sms-je sturen (zeker met de Voetbal -en kicker-uitslagen, zet er dan ook bij wie met wie speelde , en welke punten heeft gehaald), maar verwacht niet dat ik altijd iets terug stuur, want dat zou me teveel kosten!
Tot de volgende keer dat ik verder schrijf.

zaterdag 5 november 2005

Vandaag rustig opgestaan en ontbeten. Daarna even naar de haven gaan zien hoe alles er ter plaatse bij lag. En met de plaatselijke mensen even gekeken naar de verschillende mogelijke opties voor de peilboten. Dan kunnen er alvast aanpassingen aan gedaan worden tegen het moment dat we aan die fase zitten.
In de namiddag dan naar de mijnen gereden om daar de situatie te bekijken.
En dan met de mijn-eigenaar, en enkele van zijn vrienden iets gaan eten. Maar het is hier daarbij de gewoonte om elke keer te toasten op vanalles en nog wat. Gelukkig dronk ik water, en was dat niet zo’n probleem voor mij. De rest dronk echter wijn, dus na een tijdje was iedereen daar licht aangeschoten, en op ’t einde was mijn baas echt compleet dronken. Onderweg sanitaire stop gehouden waarbij ik hem bij zijn kraag moest vasthouden, om te beletten dat hij in de gracht zou vallen. Terug in het hotel nog even wat gedronken in de lobby, met natuurlijk nog wat discussies, en leuke persoonlijke gesprekken. En nu dus weer mijn verslagje schrijven. Tot zo ver vandaag…

Zondag 6 november 2005

Vandaag begonnen met de metingen in de eerste mijn.
Hele dag mee bezig geweest.
’s Avonds na het eten, met Edwin nog even alle data bekeken, en al wat uitgewerkt.

Maandag 7 november 2005

Vandaag eerst in stadje voor de mijn gestopt om nog wat spullen te kopen op de plaatselijke markt.
Dat heeft me echt nog meer een vakantie-sfeertje gegeven.
Is iets waar ik echt kan van genieten, de plaatselijke marktjes…
Daarna verder Mijn 1 gaan uitmeten.
En aangezien dit toch langer duurt dan verwacht, en daarna nog mijn 2, en aanvoerwegen, en spoorlijn, en dergelijke,… hebben we besloten om vanaf morgen in Kutaisi op hotel te gaan. Is op klein half uurtje van de Mijnen, waardoor we meer uren kunnen werken, en het iets sneller vooruit gaat.
Verder amuseer ik mij nog steeds, zowel met het werk, als met de collega’s.
En ondanks het grauwe land, geniet ik hier toch van, en besef ten volle dat ik zonder dit werk hier waarschijnlijk nooit zou gekomen zijn.

Dinsdag 8 November 2005

Vanmorgen eerst met onze bagage, en al een groot deel meetspullen naar Kutaisi gereden. Daar aangekomen bleek er 1 of andere conferentie te zijn, met als gevolg de 2 enigste deftige hotels helemaal vol.
Uiteindelijk heeft de politie ons naar 1 of ander guest-house gebracht.
De kamers waren in orde, vrij groot, en in de oude Russische stijl.
Ikzelf slaap in een volledig licht-blauwe kamer.
Daar onze spullen achtergelaten, en dan verder doorgereden naar de mijn.
Terwijl wij begonnen zijn met de metingen is onze chauffeur de overige equipment gaan ophalen. Dan alles gaan afzetten in de guest-house, en daarna ons weer komen ophalen aan de mijn.
’s Avonds gaan eten in een Egyptisch restaurantje.
Nog steeds lekker eten, en ook een gezellige drukte.
Die nacht amper kunnen slapen.
Want, wat bleek uiteindelijk, dat in ons guest-House de andere kamers werden verder verhuurd aan tijdelijke gebruikers.
Met andere woorden wij sliepen in een soort bordeel, met als gevolg de hele nacht aan en af rijdende Taxi’s met stelletjes in.
En een heleboel discussie op de binnenplaats.
Uiteindelijk tussen 4 en 7 toch nog beetje kunnen slapen.

Woensdag 9 November 2005

’s Morgens daar toch lekker gegeten, en lekker lunch-pakket mee gekregen.
Dan de hele dag weer metingen gaan doen. Ondertussen komen er steeds regelmatiger plaatselijke mensen kijken naar ons, en nieuwsgierig vragen stellen in’t Georgisch. Dus proberen wij met wat gebarentaal alles uit te leggen.
’s Avonds eerst naar een plaatselijk internet-cafeetje gegaan.
Daar heb ik alvast al mijn adressen uit mijn hotmail gehaald, om die in mijn Outlook te zetten, dan kan ik met mijn werkadres werken, en alles ineens versturen. Maar ik blijf ook nog mijn hotmail veelvuldig gebruiken, dus je kan daar ook naartoe blijven sturen, en die in je adressen-bestand houden.
Daarna naar een ander restaurantje gaan eten, waar het alweer lekker was. En deze nacht een stuk beter geslapen, aangezien het begon te regenen, dus stond er niemand op de binnenplaats te discussiëren. Laat ons hopen dat het de volgende dagen ook goed regent ’s avonds, en ’s nachts.

Donderdag 10 November 2005

Ondertussen schieten onze metingen lekker op, en hebben we ondertussen ook heel goede tekeningen ter beschikking gekregen, waardoor het werk misschien aanzienlijk kan verkort worden.
We zullen wel zien de komende dagen.
Verder vandaag gewoon verder gemeten.
Op dit moment dat ik alles wat bijwerk is het 18.00, en zo dadelijk hoop ik dit mailtje te kunnen gaan versturen.
Laat ons hopen dat alles lukt, want de verbindingen zijn hier niet al te snel.

Allemaal vele groetjes, en tot de volgende keer maar weer.

Ikke

PS: Als ik thuis ben, probeer ik enkele foto’s op mijn msn-space te zetten.
Die link stuur ik dan nog wel door.