Nepal - Verslag 3

Nadat we ‘s morgens van Jomsom naar Pokhara waren gevlogen, had iedereen wat vrije tijd tot ’s middags. Aangezien ik mij op de hele trekking niet had geschoren, werd het hoog tijd, dat dit gebeurde. Samen met 2 deelnemers gingen ik naar een lokale Barbier, met ook mogelijkheden tot massage, net naast ons hotel.
Daar kregen we een grondige scheerbeurt, we hadden hen heel duidelijk gezegd dat we enkel een scheerbeurt wilden, en verder niets, en daar hadden we ook heel duidelijk een prijs voor afgesproken.
Na de scheerbeurt kregen we nog een kleine massage van ons gezicht, en daarna gingen ze ook nog verder met onze rug, en onze benen.
Wat daarna natuurlijk resulteerde in een grote discussie over de prijs.
Natuurlijk wilden wij wel wat extra’s betalen bovenop de prijs die we hadden afgesproken, maar zeker niet de prijs die zij wilden hebben.
Op een gegeven moment heb ik gewoon het bedrag gezegd dat we wilden betalen, en heb hen dat gegeven, en ben buiten gewandeld.

In de namiddag vervolgden we onze 19e reis-dag met een uitstapje naar de World Peace Pagode. Overal ter wereld staan er ondertussen al meer dan 8- van deze Vrede-pagodes. De meeste van hen zijn gebouwd onder begeleiding van een Japanse Boeddhistische monnik. De stichter van een bepaalde Boeddhistische orde. Hij werd geïnspireerd door zijn ontmoeting met Mahatma Gandhi in 1931, en besloot ook zijn leven te wijden aan het uitdragen van de “Geen-Geweld”-boodschap.
En zo begon hij deze pagodes overal ter wereld op te richten.
De eersten werden gebouwd als een symbool van Vrede ter nagedachtenis van de 2 atoom-bommen op Hiroshima & Nagasaki.

De World Peace Pagode ligt aan de overkant van het meer.
We vertrekken net na de middag voor een korte wandeling van een kwartiertje, naar de roeibotenverhuur. Daar huren we 3 bootjes met een stuurman/roeier. Na de 20-minuten durende oversteek, moeten we weer zo’n 300m stijgen. Het weer is nu Tropisch vochtig, zweten geblazen dus.
Onderweg, en boven heb je mooie uitzichten op het meer, de vele bootjes als stippen op het water, Pokhara aan de oevers van het meer.
Ook zien we wat verder weg Sarangkot (uitkijkpunt waar we morgen naartoe gaan), Annapurna I & de Machhaphuchhare (ook wel Fish’s Tail genoemd, vanwege zijn dubbele piek) (6.993m)
Deze berg rijst heel steil op uit het landschap, en volgens de Nepali woont de God Shiva op deze berg woont.
In 1957 is er een expeditie tot op 50 m van de top gegaan nadat ze beloofd hadden de berg niet helemaal te beklimmen. Sindsdien is de berg heilig verklaart, en mag hij helemaal niet meer beklommen worden.

Maar vanwege de bewolking is jammer genoeg niet alles te zien.
Voor wie toch nog wilt nagenieten van wat het had moeten zijn; men verkoopt overal in Pokhara posters van dit traditionele vergezicht.
Daarna keren we weer terug naar de overkant, en maken we afspraken voor ons diner vanavond.
In het hotel aangekomen regel ik ons vervoer om morgen-ochtend naar Sarangkot te gaan.
’s Avonds tijdens ons diner is er alweer een grote stroom-panne, en eten we het grootste gedeelte van ons eten op met sfeervol kaars-licht.

Onze 2e dag in Pokhara staan we reeds om 5.00 op om met een busje naar Sarangkot te rijden. Dit is net buiten Pokhara een alomgekend uitkijkpunt, waar het fantastisch is om de zon te zien opkomen.
Het busje parkeert zich onderaan de berg, en wij wandelen nog een kwartiertje steil omhoog. (Met een lege maag)
Op de top aangekomen blijkt natuurlijk dat wij niet de enigen waren met dit idee. (Hadden we ook al wel gemerkt op de weg naar boven)
Zeker met enkele schoolbussen vol kinderen.
De top wordt ook bewaakt door militairen, aangezien er enkele militaire antenne-masten staan.
Hierboven heb je een fantastisch zicht op een zeer groot gedeelte van de Himalaya. Toen wij aankwamen lag alles nog in het schemer-donker, met wat mist. Maar,na een half uurtje, begon de zon langzaam aan de horizon te voorschijn te komen.
Fantastisch om te zien hoe de zon eerst de toppen van de hoogste bergen beschijnt, om langzaamaan verder af te dalen. Om op die manier de hele keten te belichten.
Dit schouwspel leverde natuurlijk fantastische foto’s op.

Hierna keerden we terug naar ons hotel voor ons ontbijt.
De rest van de voormiddag heeft iedereen vrij. We spreken pas na de middag weer af, om samen naar de Devi Watervallen & het Tibetaanse vluchtelingenkamp Tashi-Ling te wandelen, die een klein stukje buiten Pokhara liggen.
Vanwege de lage waterstand vallen de watervallen een beetje tegen,en zien we ze gewoon in een gat verdwijnen.
In het vluchtelingen-kamp is ook niet zo heel veel te zien, maar is natuurlijk wel interessant om even stil te staan bij hun problematiek.
Ze proberen hier wat zelfgemaakte juwelen, kledij en matten te verkopen, om zo in hun levensonderhoud te voorzien.

’s Avonds gaan we naar een restaurantje dat vlak aan het meer ligt, en waar tijdens het eten een diner-spektakel, met zang en dans wordt opgevoerd.
Het orkestje bestaat uit een 4-tal mensen, met dan nog wat dansers erbij, die telkens terugkeren in andere kledij om een dans uit een bepaalde regio voor te stellen of voor een bepaalde gebeurtenis. De muziek, en de dans lijkt voor ons steeds hetzelfde: monotoon, een beetje nasaal gezang; en elk nummer duurt vrij lang. Gelukkig is het niet al te luid, en stoort het ons niet echt tijdens het eten.

De ochtend van onze 21e dag, rijden we rond 8.00 met ons busje weg uit Pokhara om weer naar Kathmandu (KTM) te rijden.
In de voormiddag schoten we best wel aardig op.
’s Middags even gestopt om te lunchen in een weg-restaurantje, en snel weer op pad.
Onderweg zagen we vrij veel gecrashte wagens, en auto’s die met pannen langs de kant van de weg stonden.
(Of soms ook gewoon in het midden van de weg)
Onderweg zijn wij ook even moeten stoppen om de bouten van de wielen wat extra aan te draaien, want die begonnen al een raar geluidje te maken.
Van zodra we in de buitenwijken van KTM kwamen begon het verkeer op te stroppen. Zo hebben de laatste paar kilometers ons heel wat uurtjes extra gekost.
Maar niet getreurd, dit hoort er nu éénmaal bij.
’s Avonds weer lekker gaan eten, in 1 van de vele leuke restaurantjes van Thamel. En iedereen weer voldaan naar bed.

Nog anderhalve dag in KTM, en omstreken.
’s Morgens op onze 22e dag, staan we weer onmenselijk vroeg op, om 5.00.
Toch 8 van de 12, diegenen die geen vlucht over de Himalaya hebben geboekt, om een glimp van de Everest te kunnen opvangen, blijven lekker in bed liggen. Gelukkig is er op dit vroege uur bijna geen verkeer, en zijn we op minder dan een half uur aan de luchthaven. Daar haalt Raju onze tickets op, en gaan we door de beperkte security.
Nog een 20-tal minuutjes wachten, en we worden met een busje naar ons vliegtuigje gebracht. Als iedereen ingestapt is, taxiën we naar de runway.
Nog 1 vliegtuigje voor ons…
En dan krijgen we het bericht van de controle-toren dat de luchthaven van KTM voor onbepaalde tijd wordt gesloten vanwege de dichte mist die eraan komt. Dus taxiën we weer terug naar onze standplaats. Eerst een half uurtje gewoon blijven wachten in het vliegtuig, en kijken of de mist snel weer optrekt.
Als dit niet het geval blijkt te zijn worden we van boord gehaald, en met een busje weer richting de vertrek-hal gebracht. Daar aangekomen, blijven we verder wachten in de bus, en krijgen we wat thee & koffie.
Iets na 8.00 klaart de mist weer op, en kunnen we alsnog vertrekken.
Vlak na het opstijgen krijgen we van air-hostess een plannetje met daarop alle bergen die je onderweg kan bewonderen, en zij wijst ze telkens ook aan.
Iedereen mag om de beurt even naar de cockpit gaan, om van daaruit het uitzicht te bewonderen. De piloten geven ook wat uitleg, welke bergen je allemaal waar juist kan zien. Waaronder de hoogste 6 bergen ter wereld, uitgezonderd de 2e-hoogste, de mythische K2 in Pakistan.
We hadden wel de indruk dat onze vlucht een beetje werd ingekort om hun opgelopen achterstand een beetje in te halen. Ook onze landing werd een duikvlucht naar beneden.

Daarna weer naar het hotel om te ontbijten.
Vervolgens gaan we eerst Thamel in, op zoek naar de verhuurder van Mountainbikes, waar ik vóór onze trekking nog ben langsgeweest voor informatie, en prijzen.
We rijden ongeveer een uurtje naar Pashupatinath, het belangrijkste heiligdom van de Hindoes in Nepal.
Blijkbaar is het een ongebruikelijk zicht om toeristen in groep dwars door KTM te zien fietsen, want tijdens onze tocht werden gefotografeerd door de pers.
(De volgende dag verscheen er dan ook een foto van ons in de Katmandu-Post !! )


De vertaling van dit heiligdom luidt: “Dierlijke Echtgenoot-tempel”.
Er zijn de hele tijd door lijkverbrandingen, dit gaat zelfs ’s nachts gewoon door, aangezien dit zo snel mogelijk moet gebeuren na het overlijden.
Omdat de hindoes geloven in een vergankelijk lichaam en een onsterfelijke ziel cremeren zij de doden zo snel mogelijk, omdat zij geloven dat de ziel zo snel mogelijk terug moet naar de oerbron.

We houden respectvol wat afstand, en installeren ons op de trappen langs de Bagmati-rivier, aan de overkant worden op stenen platformen vol stro & hout enkele lijken verbrand. Het in doeken gewikkelde lijk wordt eerst in het water van de Bagmati-rivier gedompeld, en daarna op een stenen terrasje op een soort van houtstapel gelegd. Vervolgens wordt er met een kaars een 3-tal keren rond het lijk gelopen. De zoon van de stervende moet dan een druppel van de rivier in de mond van de stervende doen (de oudste zoon moet dit doen in het geval van de vader die is overleden, de jongste zoon moet dit doen als de moeder is overleden). Water staat namelijk symbool voor het leven, de vergankelijkheid en de oneindigheid.
Voor de crematie legt de zoon van de overledene kleine stukjes brandend hout in de mond van de overledene waarbij de volgende woorden uitgesproken worden: “Dit stuk voedsel wordt aan u opgediend, o overledene. Moge dit u tot genoegen zijn en moge dit uw bevrijding van alle banden inhouden.” Tijdens het ontsteken van de brandstapel, door de zoon, spreekt men gebeden uit de heilige teksten uit om de ziel vrede te schenken.
Daarna laat de zoon, als teken van rouw zich zo goed als kaal scheren. Na de crematie worden de as, bloemen en botten verzameld, om deze vervolgens in de rivier te verstrooien.

Bizar sfeertje, en de hele tijd afwegen of je wel foto’s zou nemen of niet. Natuurlijk zie je enkele toeristen die tot op enkele meters van de lijken gaan, en dan met een tele-lens helemaal inzoomen. Om je te schamen als toerist zijnde. Ook wel raar om te merken dat andere hindoes wat verder gewoon in dezelfde rivier staan te baden, en hun mond staan te spoelen met het water van dezelfde rivier.
Na een uurtje lopen we het blokje rond, wat verderop nemen enkele Nepalezen een ritueel bad in de Bagmati. Te midden van veel Nepalezen lopen we langs de centrale tempel waar wij als niet-hindu niet binnen mogen. We eindigen het bezoek met een kijkje op de vele chaitya’s en lingams (waaronder één met een gebeeldhouwd gezicht van Shiva). Hier poseren ook veel sadhu’s tegen betaling voor een foto.

Daarna rijden we met onze mountainbikes verder naar Bodnath, wat slechts een half uurtje rijden is. Dit is 1 van de grootste Stupa’s ter wereld, en dus zeker de moeite waard om te bezoeken. Daar hebben we dan op een dak-terrasje onze lunch genomen terwijl we een prachtig zicht hadden over de stupa. Na onze lunch nog even rond de stupa gelopen om wat foto’s te nemen, en daarna de terugrit aangevat naar de verhuurder, en daarna weer naar ons hotel.

’s Avonds worden we door Raju aan ons hotel opgehaald.
We gaan te voet naar een chique authentiek Nepali restaurant, waar ons een diner met optredens wordt aangeboden door Madhav. (De eigenaar van het lokale reis-bureautje waar we mee samen werken.)
De drank aan tafel is wel voor onze eigen rekening.
We krijgen hier een zeer lekkere Dhal Baht aangeboden.
Jammer genoeg kan ik er zelf niet echt van genieten, aangezien ik alweer zeer veel last heb van mijn darmen…
Op het einde van de maaltijd krijgt iedereen van Madhav een T-shirt aangeboden, en een luxueus zakje Nepalese thee.
Wat later, als Madhav al weg is, geven wij Raju zijn enveloppe met zijn fooi, en 2 T-shirts die we speciaal voor hem hebben laten borduren.
Daarna wandelen we samen met Raju terug naar ons hotel.
Alvorens te gaan slapen werk ik eerst al onze financiën af, zodat ik de volgende ochtend iedereen zijn deel van de pot kan teruggeven.

Op onze 23e dag hebben we ’s morgens een gezamenlijk ontbijt, en geef ik iedereen zijn deel van de pot terug.
Daarna is het “Shop-till-you-drop”-Time.
Iedereen gaat nog wat rondslenteren door KTM, en koopt de allerlaatste souvenirs. Iedereen moet zelf ook voor zijn lunch zorgen.
Ik ga samen met mijn kamer-genoot naar een echt Belgisch frituur, dat wordt uitgebaat door een Nepalees die nog een tijdje in een frituur in Antwerpen heeft gewerkt.
En ik moet zeggen de frieten smaakten echt goed.
Tegen 14.00 vertrekken we vanuit ons hotel naar de luchthaven.
We nemen afscheid van Madhav; hij hangt iedereen nog een wit sjaaltje rond de nek. Raju gaat nog mee naar de luchthaven, en neemt daar afscheid van ons. We maken onze laatste roepies op, en vertrekken naar Abu Dhabi, en vervolgens naar Brussel.
In het begin van de vlucht hebben we een prachtig zicht op de Himalaya, bij een ondergaande zon !!
Een fantastisch afscheid van een fantastisch land !!
Thx ook aan alle deelnemers voor deze geweldige ervaring !!

Bart