Georgie - Verslag 4
Door: Bart De Coster
Blijf op de hoogte en volg Bart
02 December 2005 | Georgië, Tbilisi
Dag vriendjes en vriendinnetjes,
Hier het 4e verslag.
Waarschijnlijk loopt dit over wat meer dagen, dan hiervoor, want heb ondertussen al een pak minder spannende dingen te vertellen.
Het begint wat meer gewoonte te worden, en iets meer routine.
Daarmee bedoel ik de mensen en het land.
Het werk zal wel terug veel nieuws bieden binnenkort.
Zaterdag 26 November 2005
’s Morgens afgesproken met enkele mensen van de Poti-Ship-Yard (o.a. 1 van de Grieken, Vangelis) om mee naar de boot op het droge te gaan kijken, om te kijken waar en hoe onze installatie moet gebeuren. En de rest van de dag gewoon wat bezig gehouden, het wordt alleen steeds moeilijker om ons ook nuttig bezig te houden.
Het probleem is dat we nog steeds zitten te wachten op de spullen die nog bij de douane vast zitten. Ze hebben ons nu verzekerd dat het maandag in orde gaat komen, en anders gaat Bert nog wat druk zetten op de minister van economie.
Dan uurtje vroeger gestopt dan normaal om ons te gaan klaarmaken voor het feestje.
Dat was zeer gezellig. Het heeft uiteindelijk dan ook tot een uur of 1.30 geduurd, wat ze hier blijkbaar niet echt gewoon zijn. Dus de mensen van het restaurant waren heel tevreden als we er eindelijk vandoor gingen.
Zondag 27 November 2005
Vanmorgen iets langer uitgeslapen, en daarna wat op kantoor gaan bezighouden.
In de namiddag met Edwin de waterlijn van de zee aan de Stock-Pile-Area gaan inmeten, en nog een deel van de haven. En de gegevens al op computer gezet.
Ook iets vroeger gestopt dan normaal, en in het hotel naar een filmpje gaan kijken : “The lost Bataljon”. Over een slag in de Ardennen, tijdens de 1e Wereldoorlog.
Daarna op mijn kamer snel de data van vandaag geprocesd.
Maandag 28 November 2005
Deze voormiddag alweer wat bezig gehouden, in afwachting dat vandaag alles door de douane zou vrijgegeven worden.
Uiteindelijk de hele dag gewoon wat bezig gehouden, en nog steeds niets vrijgekregen van de douane.
Ondertussen begint de hele gang van zaken iedereen stilletjes aan mateloos te ergeren. En als het zo blijft verder gaan, kan het wel eens zijn dat we onverwacht sneller thuis gaan zijn. Zo moeten we tegenwoordig een officiële brief schrijven voor vanalles en nog wat. Er zouden reddingsvesten voor ons geregeld worden.
Daar moesten we dan een officiële aanvraag voor doen. Na 3 brieven over en weer was het eindelijk in orde, tot ze aan de poort van het eigenlijke haventerrein stonden met de wagen met die zwemvesten in, en toen bleek dat er in de brief sprake was van 8 vesten, en in de auto zaten er 10, dus opnieuw brieven sturen, en dergelijke. En zo gaat dat voor alles. Wat dus echt Kafkaiaanse toestanden tot gevolg heeft, en helemaal niet meer werkbaar wordt.
Ik denk dat 1 van de volgende dagen er een serieuze bom gaat ontploffen hier.
Een ander voorbeeld, vanavond in het restaurant van ons hotel.
Edwin en Ik vragen of ze toevallig Spaghetti konden serveren (dat stond helemaal niet op de kaart), en tot onze verbazing bleek dat helemaal geen probleem te zijn.
Tot ze een kwartiertje later aankwamen met de spaghetti, zonder saus.
Uiteindelijk toch nog 1 of ander koud sausje bijgekregen.
Hebben we maar 2 omeletten besteld om onder de spaghetti te mengen.
Nu hebben we besloten om op internet wat recepten op te zoeken (o.a. van Bolognaise-saus) die te vertalen naar het Engels, en ze op die manier wat te helpen.
Want ze willen wel, en doen echt hun best, maar ze zijn gewoon niet veel gewend.
Zullen wel zien wat dat gaat geven.
Dinsdag 29 November 2005
Vandaag eerst weer wat aangemodderd, dan uiteindelijk in de namiddag toch enkele punten gekregen van de plaatselijke surveyors.
Wel nadat ze eerst een uur hadden vergaderd of ze die punten wel gingen geven, en nadat ze 100 keer hadden gezegd dat dit niet officieel was.
Dus als er fouten inzaten dat we hen daar niet konden op aanspreken.
Dus hebben we die punten even gecontroleerd, en bleek er op elk van die punten een afwijking te zitten van 40 cm, waarop wij ons referentiestation ook die 40 cm hebben aangepast.
Dus nu hebben we toch al iets om al onze metingen naar te refereren.
Alleen weten we nog altijd niet wat het verschil is tussen Baltic-Sea-Level, waarin de meeste data staan, en het plaatselijke Poti-Sea-Level.
Waardoor wij ons natuurlijk afvragen hoe ze in Gods-naam alle bestaande constructies hebben kunnen zetten, zonder een plaatselijke hoogte te kennen.
Maar ze zouden het voor ons eens nakijken, en uitrekenen.
Ben eens benieuwd, wanneer we daar iets van horen, want daar vragen we ook al 2 weken achter.
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in ons hotel, je kan hun website even bezoeken. Alleen moet ik er even bijvertellen dat die foto’s in de zomer zijn genomen, en het nu bijna winter is.
De kamers waar wij in slapen zijn iets kleiner dan die op de site, niet dat we over onze kamers te klagen hebben hoor; groot genoeg, en netjes…
(Onze badkamers hebben ook geen bad, enkel douche)
Het Zwembad zit nu vol met vies water,de tuin staat af en toe half onder water,....
En die vrouwen op die foto’s lopen hier ook niet meer rond.
www.hotelandamati.com
Ondertussen staan ook alle foto’s (233) die ik tot nu toe heb getrokken op mijn space van msn, hierna volgt nog eens de link:
www.bartdecoster.myphotoalbum.com
Woensdag 30 November 2005
Vandaag is Bert, onze projectmanager, afgekomen vanuit Tbilisi (5 uur rijden), om even te komen helpen met het vrijkrijgen van onze survey-spullen.
Dat heeft uiteindelijk weer heel de dag geduurd, waarin is gebleken dat ze de afgelopen dagen nog niet echt veel hadden gedaan. Dus Edwin en Bert zijn daar weer een dagje zoet mee geweest. En het enige nuttige dat ik heb gedaan is, samen met Edwin rond een uur of 16.30 de definitieve papieren gaan ophalen.
Toen we daar buiten kwamen, was het natuurlijk al na 5-en, en konden we natuurlijk niet meer aan onze spullen. Die spullen lagen opgeslagen op het haventerrein, maar waren dus gewoon nog niet vrijgegeven.
Een afspraak gemaakt de volgende morgen om 9.30, met de verantwoordelijke.
Donderdag 1 December 2005
Vanmorgen dus om 9.30 samen met die verantwoordelijke naar het haventerrein gereden. En gelukkig geraken we daar nu met onze pasjes al vlot binnen.
Naar de juiste loods gereden, en daar alvast wat spullen meegenomen.
Dat was natuurlijk buiten de bewakers aan de poort gerekend.
Als we spullen wilden meenemen, moesten we daar eerst nog maar eens een officiële brief voor schrijven. Ook nadat we hadden uitgelegd dat het de bedoeling was dat we de volgende 4 dagen materiaal in en uit gaan nemen, en sommige dingen meerder keren. (zoals gereedschapskoffers) Dus auto daar laten staan, en op kantoor een brief laten schrijven. (Nog een extra probleem, is dat de meeste van die brieven in het Georgisch moeten zijn. Dus schrijven wij ze meestal in het Engels, en laten ze dan vertalen.)
Uiteindelijk ook nog wat hogere contacten aangesproken dat dit echt niet meer werkbaar werd. Dus gingen ze proberen om ervoor te zorgen dat we de volgende dagen vrij konden bewegen, en alles in – en uit - nemen.
Toen we dan uiteindelijk met onze spullen naar buiten reden, zeiden de wachters nog dat die brieven allemaal niet hoefden, we hadden gewoon even moeten melden wat we wilden gaan halen, en dan was het in orde.
Echt om stenen kl**** van te krijgen, die gasten, en het hele systeem hier.
Dus konden we in de namiddag eindelijk wat spullen naar onze Griekse vrienden meenemen om te laten zien waarvoor ze nu eigenlijk spullen aan’t maken waren. We hebben ze daar ook achtergelaten zodat ze altijd nog extra dingen kunnen nameten, en bekijken. (De spullen die daar staan hebben ook weer een waarde van +/- 100.000 euro)
Dus als alles goed gaat, kunnen we morgen eindelijk beginnen met het installeren van onze computers en dergelijke in de boot.
Vrijdag 2 December 2005
Deze morgen vol goede moed dan naar onze boot vertrokken.
Toen we daar aankwamen bleek dat ze al 1 kant hadden schoongemaakt, wat op zich al een hele prestatie is.
Jammer genoeg bleek toen ook dat er vrij veel gaten, en gaatjes inzaten.
Op sommige plaatsen moet zelfs een hele nieuwe plaat ertussen gelast worden.
En deze herstellingen gaan volgens hen een 20-tal dagen duren.
En eerst moeten ze nog de andere kant schoonmaken, dus komen er nog eens 20 dagen bij, en dan rekening houden dat 40 Georgische dagen niet overeenkomen met onze 40 dagen, en nog wat stilliggen met Kerst en Nieuw.
Dan kunnen we misschien binnen een maand of 3 gaan surveyen.
Dus zijn we ondertussen op zoek naar andere alternatieven, maar dat heeft voorlopig nog niets opgeleverd.
We hebben nog wel een dag of 4 a 5 werk in Quarry2 en nog 1 dag om punten uit te zetten op de dijk.
Maar als het zo doorgaat, zou het wel eens kunnen dat we binnen een week of zo opeens weer thuis staan, en over enkele maanden terug kunnen komen.
Ik hou jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.
Groetjes, en tot mails…
Ikke
Hier het 4e verslag.
Waarschijnlijk loopt dit over wat meer dagen, dan hiervoor, want heb ondertussen al een pak minder spannende dingen te vertellen.
Het begint wat meer gewoonte te worden, en iets meer routine.
Daarmee bedoel ik de mensen en het land.
Het werk zal wel terug veel nieuws bieden binnenkort.
Zaterdag 26 November 2005
’s Morgens afgesproken met enkele mensen van de Poti-Ship-Yard (o.a. 1 van de Grieken, Vangelis) om mee naar de boot op het droge te gaan kijken, om te kijken waar en hoe onze installatie moet gebeuren. En de rest van de dag gewoon wat bezig gehouden, het wordt alleen steeds moeilijker om ons ook nuttig bezig te houden.
Het probleem is dat we nog steeds zitten te wachten op de spullen die nog bij de douane vast zitten. Ze hebben ons nu verzekerd dat het maandag in orde gaat komen, en anders gaat Bert nog wat druk zetten op de minister van economie.
Dan uurtje vroeger gestopt dan normaal om ons te gaan klaarmaken voor het feestje.
Dat was zeer gezellig. Het heeft uiteindelijk dan ook tot een uur of 1.30 geduurd, wat ze hier blijkbaar niet echt gewoon zijn. Dus de mensen van het restaurant waren heel tevreden als we er eindelijk vandoor gingen.
Zondag 27 November 2005
Vanmorgen iets langer uitgeslapen, en daarna wat op kantoor gaan bezighouden.
In de namiddag met Edwin de waterlijn van de zee aan de Stock-Pile-Area gaan inmeten, en nog een deel van de haven. En de gegevens al op computer gezet.
Ook iets vroeger gestopt dan normaal, en in het hotel naar een filmpje gaan kijken : “The lost Bataljon”. Over een slag in de Ardennen, tijdens de 1e Wereldoorlog.
Daarna op mijn kamer snel de data van vandaag geprocesd.
Maandag 28 November 2005
Deze voormiddag alweer wat bezig gehouden, in afwachting dat vandaag alles door de douane zou vrijgegeven worden.
Uiteindelijk de hele dag gewoon wat bezig gehouden, en nog steeds niets vrijgekregen van de douane.
Ondertussen begint de hele gang van zaken iedereen stilletjes aan mateloos te ergeren. En als het zo blijft verder gaan, kan het wel eens zijn dat we onverwacht sneller thuis gaan zijn. Zo moeten we tegenwoordig een officiële brief schrijven voor vanalles en nog wat. Er zouden reddingsvesten voor ons geregeld worden.
Daar moesten we dan een officiële aanvraag voor doen. Na 3 brieven over en weer was het eindelijk in orde, tot ze aan de poort van het eigenlijke haventerrein stonden met de wagen met die zwemvesten in, en toen bleek dat er in de brief sprake was van 8 vesten, en in de auto zaten er 10, dus opnieuw brieven sturen, en dergelijke. En zo gaat dat voor alles. Wat dus echt Kafkaiaanse toestanden tot gevolg heeft, en helemaal niet meer werkbaar wordt.
Ik denk dat 1 van de volgende dagen er een serieuze bom gaat ontploffen hier.
Een ander voorbeeld, vanavond in het restaurant van ons hotel.
Edwin en Ik vragen of ze toevallig Spaghetti konden serveren (dat stond helemaal niet op de kaart), en tot onze verbazing bleek dat helemaal geen probleem te zijn.
Tot ze een kwartiertje later aankwamen met de spaghetti, zonder saus.
Uiteindelijk toch nog 1 of ander koud sausje bijgekregen.
Hebben we maar 2 omeletten besteld om onder de spaghetti te mengen.
Nu hebben we besloten om op internet wat recepten op te zoeken (o.a. van Bolognaise-saus) die te vertalen naar het Engels, en ze op die manier wat te helpen.
Want ze willen wel, en doen echt hun best, maar ze zijn gewoon niet veel gewend.
Zullen wel zien wat dat gaat geven.
Dinsdag 29 November 2005
Vandaag eerst weer wat aangemodderd, dan uiteindelijk in de namiddag toch enkele punten gekregen van de plaatselijke surveyors.
Wel nadat ze eerst een uur hadden vergaderd of ze die punten wel gingen geven, en nadat ze 100 keer hadden gezegd dat dit niet officieel was.
Dus als er fouten inzaten dat we hen daar niet konden op aanspreken.
Dus hebben we die punten even gecontroleerd, en bleek er op elk van die punten een afwijking te zitten van 40 cm, waarop wij ons referentiestation ook die 40 cm hebben aangepast.
Dus nu hebben we toch al iets om al onze metingen naar te refereren.
Alleen weten we nog altijd niet wat het verschil is tussen Baltic-Sea-Level, waarin de meeste data staan, en het plaatselijke Poti-Sea-Level.
Waardoor wij ons natuurlijk afvragen hoe ze in Gods-naam alle bestaande constructies hebben kunnen zetten, zonder een plaatselijke hoogte te kennen.
Maar ze zouden het voor ons eens nakijken, en uitrekenen.
Ben eens benieuwd, wanneer we daar iets van horen, want daar vragen we ook al 2 weken achter.
Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in ons hotel, je kan hun website even bezoeken. Alleen moet ik er even bijvertellen dat die foto’s in de zomer zijn genomen, en het nu bijna winter is.
De kamers waar wij in slapen zijn iets kleiner dan die op de site, niet dat we over onze kamers te klagen hebben hoor; groot genoeg, en netjes…
(Onze badkamers hebben ook geen bad, enkel douche)
Het Zwembad zit nu vol met vies water,de tuin staat af en toe half onder water,....
En die vrouwen op die foto’s lopen hier ook niet meer rond.
www.hotelandamati.com
Ondertussen staan ook alle foto’s (233) die ik tot nu toe heb getrokken op mijn space van msn, hierna volgt nog eens de link:
www.bartdecoster.myphotoalbum.com
Woensdag 30 November 2005
Vandaag is Bert, onze projectmanager, afgekomen vanuit Tbilisi (5 uur rijden), om even te komen helpen met het vrijkrijgen van onze survey-spullen.
Dat heeft uiteindelijk weer heel de dag geduurd, waarin is gebleken dat ze de afgelopen dagen nog niet echt veel hadden gedaan. Dus Edwin en Bert zijn daar weer een dagje zoet mee geweest. En het enige nuttige dat ik heb gedaan is, samen met Edwin rond een uur of 16.30 de definitieve papieren gaan ophalen.
Toen we daar buiten kwamen, was het natuurlijk al na 5-en, en konden we natuurlijk niet meer aan onze spullen. Die spullen lagen opgeslagen op het haventerrein, maar waren dus gewoon nog niet vrijgegeven.
Een afspraak gemaakt de volgende morgen om 9.30, met de verantwoordelijke.
Donderdag 1 December 2005
Vanmorgen dus om 9.30 samen met die verantwoordelijke naar het haventerrein gereden. En gelukkig geraken we daar nu met onze pasjes al vlot binnen.
Naar de juiste loods gereden, en daar alvast wat spullen meegenomen.
Dat was natuurlijk buiten de bewakers aan de poort gerekend.
Als we spullen wilden meenemen, moesten we daar eerst nog maar eens een officiële brief voor schrijven. Ook nadat we hadden uitgelegd dat het de bedoeling was dat we de volgende 4 dagen materiaal in en uit gaan nemen, en sommige dingen meerder keren. (zoals gereedschapskoffers) Dus auto daar laten staan, en op kantoor een brief laten schrijven. (Nog een extra probleem, is dat de meeste van die brieven in het Georgisch moeten zijn. Dus schrijven wij ze meestal in het Engels, en laten ze dan vertalen.)
Uiteindelijk ook nog wat hogere contacten aangesproken dat dit echt niet meer werkbaar werd. Dus gingen ze proberen om ervoor te zorgen dat we de volgende dagen vrij konden bewegen, en alles in – en uit - nemen.
Toen we dan uiteindelijk met onze spullen naar buiten reden, zeiden de wachters nog dat die brieven allemaal niet hoefden, we hadden gewoon even moeten melden wat we wilden gaan halen, en dan was het in orde.
Echt om stenen kl**** van te krijgen, die gasten, en het hele systeem hier.
Dus konden we in de namiddag eindelijk wat spullen naar onze Griekse vrienden meenemen om te laten zien waarvoor ze nu eigenlijk spullen aan’t maken waren. We hebben ze daar ook achtergelaten zodat ze altijd nog extra dingen kunnen nameten, en bekijken. (De spullen die daar staan hebben ook weer een waarde van +/- 100.000 euro)
Dus als alles goed gaat, kunnen we morgen eindelijk beginnen met het installeren van onze computers en dergelijke in de boot.
Vrijdag 2 December 2005
Deze morgen vol goede moed dan naar onze boot vertrokken.
Toen we daar aankwamen bleek dat ze al 1 kant hadden schoongemaakt, wat op zich al een hele prestatie is.
Jammer genoeg bleek toen ook dat er vrij veel gaten, en gaatjes inzaten.
Op sommige plaatsen moet zelfs een hele nieuwe plaat ertussen gelast worden.
En deze herstellingen gaan volgens hen een 20-tal dagen duren.
En eerst moeten ze nog de andere kant schoonmaken, dus komen er nog eens 20 dagen bij, en dan rekening houden dat 40 Georgische dagen niet overeenkomen met onze 40 dagen, en nog wat stilliggen met Kerst en Nieuw.
Dan kunnen we misschien binnen een maand of 3 gaan surveyen.
Dus zijn we ondertussen op zoek naar andere alternatieven, maar dat heeft voorlopig nog niets opgeleverd.
We hebben nog wel een dag of 4 a 5 werk in Quarry2 en nog 1 dag om punten uit te zetten op de dijk.
Maar als het zo doorgaat, zou het wel eens kunnen dat we binnen een week of zo opeens weer thuis staan, en over enkele maanden terug kunnen komen.
Ik hou jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.
Groetjes, en tot mails…
Ikke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
