Bahrein - Verslag 11

Zondag 23 April 2006

Vanmorgen eerst weer de cutterlijntjes gaan peilen.
Alweer een dag met temperaturen om en nabij de 35 graden, en zelfs op het water, midden op zee, geen zuchtje wind, geen rimpeltje op het water-oppervlak.
Best wel heet dus.

Vervolg-story over mijn oren:
Ik wilde vandaag even proberen om wat druk te zetten op de binnenkant van mijn trommelvlies. Groot was dan ook mijn verbazing, toen ik merkte dat er lucht ontsnapte. Natuurlijk weer een grote tegenslag, want dan betekent dus dat er toch een gaatje in mijn trommelvlies zit, waar dus de lucht doorheen kan.
Even met Anti gebeld, om hem op de hoogte te brengen dat alles beter afgelast wordt. Tot hij me zei dat er in je oren ook nog andere kanaaltjes uitkomen. En als je verkouden bent, en de lucht dus niet langs de normale kanalen kan ontsnappen, is het perfect mogelijk dat er langs die kanalen lucht langs je oor ontsnapt. Wat er dus op wijst dat de verkoudheid nog niet echt over is. Alweer wat bijgeleerd, en ook weer wat meer gerust gesteld.
Ben daarna even langs een apotheker gelopen om alsnog wat medicijnen te halen, in de hoop dat het dan snel betert, en ik nog net kan gaan duiken.
Kmoet zeggen dat de emoties in verband met het duiken de laatste paar dagen serieuze sprongen hebben gemaakt.
Eerst de opwinding om te starten met me te gaan inschrijven voor de cursus.
Daarna de theorielessen, waardoor je echt veel zin krijgt om er aan te beginnen.
Het 1e dipje door de verkoudheid die zich begint te manifesteren.
Vervolgens de 1e zwembadduik, waar het echt genieten is om die ervaring nog eens mee te maken.
Dan een duik naar beneden, toen dat gat (Want dat was het voor mij op dat moment) in mijn trommelvlies kwam.
Dan weer een sprong naar boven, toen de dokter zei dat er geen gaatje was.
’s Nachts tijdens het surveyen weer een heel stuk naar beneden, door de pijn die ik de hele nacht had, en door de hoofdpijn die daarmee gepaard ging, en het vocht dat nog steeds uit mijn oor bleef komen. Natuurlijk begin je daardoor weer te twijfelen aan de diagnose van de dokter.
Dan vandaag weer de zekerheid dat er toch een gaatje was, doordat er lucht ontsnapte.
En om voorlopig te eindigen de geruststelling door Anti.
We wachten af hoe het verder zal verlopen, en of het eindigt met een climax, of een anti-climax…

Maandag 24 April 2006

Deze voormiddag blijf ik gewoon wat op kantoor en omgeving werken, aangezien ze weer even wat herstellingen gaan uitvoeren aan de motor van de Albatross.
Ze hebben ons verzekerd dat het enkel in de voormiddag zou zijn, maar gezien onze vorige ervaringen, verwachten we het ergste.
De rest van de dag, heb ik me bezig gehouden met het installeren van het nieuwe gps-station en ontvanger, en de nieuwe getijde-ontvanger.
Aangezien we nu met zijn allen in ons nieuwe kantoor zitten, willen we al de rest daar ook geplaatst hebben natuurlijk, is ook een stuk handiger om ’s avonds de data er af te halen.
’s Avonds met Martijn en Thibault weer gaan eten in 1 van de 8 restaurants in het Gulf Hotel. Deze keer kozen we voor Libanees. Was best wel prijzig, waarschijnlijk omdat je ook een deel betaalt voor de live-band, en buikdanseressen. Maar aangezien wij altijd vrij vroeg gaan eten, waren die nog niet begonnen toen wij al vertrokken.

Dinsdag 25 april 2006

Toen ik vanmorgen opstond, bleek mijn verkoudheid weer verergerd te zijn, dus dat belooft niet veel goed voor het duiken.
Vandaag weer begonnen met de cutterlijnen, en daarna de progress bij beide cutters.
Sinds vannacht is er hier een beetje een zandstorm, dus overal klein stoffig zand in de lucht, wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor een verkoudheid.
En dat kruipt echt overal tussen. Het lijkt alsof er een dunne mistlaag hangt, wat het zicht ietwat beperkt tot een meter of 200.
Wel nog steeds overdag 35 graden, en ’s nachts 26, dat wordt even aanpassen als ik over enkele dagen weer thuis ben.

Aangezien ik dus bijna vertrek, had ik voorgesteld aan de collega’s om te gaan carten. Uiteindelijk zijn we ’s avonds met z’n 4-en geweest. En raar maar waar, dat was voor mij de allereerste keer dat ik gaan carten ben. Volgens de kenners was het een vrij lang circuit, en vrij snelle carts (11 PK). Eerst hebben we 15 minuten gereden. In het begin wel even wennen natuurlijk, en serieus trager gaan dan enkele anderen. Maar tegen het einde van die 1e sessie begon het steeds beter te gaan. Dan even gepauzeerd, en wat gekeken naar de arabieren die terecht van het circuit werden gehaald, omdat ze elkaar opzettelijk aan het aanrijden waren, en elkaar van de baan, in de banden duwden.

Tijdens onze 2e sessie was ik nog steeds iets trager dan Martijn (Banden-koning), en Jeroen (die 1e sessie nog even op 3 wielen heeft proberen te rijden).
Maar ik verloor steeds minder terrein, en begon al aardig goed te worden in het dichtdoen van de spreekwoordelijke deur als ze me wilden inhalen.
Uiteindelijk had ik nog wel een halve ronde achterstand op 19 minuten rijden.
(Omdat wij ons wel gedroegen op het circuit, kregen we wat extra tijd)

Woensdag 26 April 2006

Vanmorgen weer de cutterlijnen gaan varen.
Maar toen ik weer van de Cyrus aan boord stapte van de Albatross, bleek 1 van de power-units al de hele tijd aan het tuten te zijn. Power-Output Overload!
Met als gevolg een verbrand geurtje.
Effie alles afgesloten en weer opgestart, maar toen er ook vonken begonnen uit te komen, heb ik alles maar weer stilgelegd, en zijn we weer naar de wal gevaren.
De rest van de dag op de bunts wat punten gaan levellen.
(Bunt = Een soort van dijk die de grenzen van de eilanden aangeeft, en waartussen dan later het zand door de hoppers wordt opgespoten.
Levellen = Doorlopend hoogteverschillen meten tussen 2 punten (heen, en weer terug), die in dit geval toch een kilometer of 3 uit elkaar lagen.)
Gelukkig was het een vrij bewolkte dag, en ben ik slechts licht verbrand. Want jullie kennen me al, weer veel te lui om me in te smeren.
Was fysiek wel vermoeiend, maar ook weer leuk om wat afwisseling te hebben.
’s Avonds had ik een soort van afscheidsetentje gepland met alle collega’s die daar zin in hadden. Naar 1 van de betere (en duurdere) restaurants van Manama geweest Mezzaluna. Uiteindelijk heeft Peter (Projectmanager) de rekening betaald op kosten van het project, best wel een leuke geste.
Was heel gezellig, en lekker.
Daarna nog even met Steffen en Anne een terrasje gaan doen, zodanig dat het nog eens een heel korte nacht werd. (Zeker als je bij thuiskomst nog eerst een uurtje pokeren kijkt op Eurosport!)
Maar we gaan toch bijna naar huis, dus zo erg is dat ook weer niet.
Ondertussen staat het dus ook vast dat de duikcursus niet meer afgewerkt kan worden. Ben nog steeds niet van die verkoudheid verlost.
(Je zal zien, als ik thuis ben, ben ik er waarschijnlijk direct vanaf.)
Morgen proberen om mijn theorie nog af te werken, en een hoop geld terug te krijgen, want heb uiteindelijk nog niet de helft afgewerkt.

Donderdag 27 April 2006

Vanmorgen natuurlijk eerst weer de cutterlijnen gevaren, en op de cutters gedag gaan zeggen.
Dan ben ik uiteindelijk ’s middags wat vroeger gestopt.
Even langs de duik-shop gegaan, daar eerst mijn theorie-examen gaan afleggen.
De 2e module, slechts 70% gehaald, de 4e weer 90 %, maar het algemene eindexamen, met een overzicht van het hele boek, had ik 100%, en blijkbaar valt dat toch niet al te veel voor.
Na dat examen moest ik 45 minuten wachten tot de verantwoordelijke van de duik-cursussen aanwezig was, om te bekijken of ik geld kon terugkrijgen.
Dan bleek dat ik nog een klein deeltje kon terugkrijgen, als ik een medisch attest kon voorleggen. Dus moest ik nogmaals naar het hospitaal om dat attest te vragen. Daarmee kreeg ik dan toch nog een stukje van het geld terug. Dat dan maar direct gaan opkopen natuurlijk.
Daarna op mijn appartement alles gaan inpakken, en een douchke pakken. Daartegen stond mijn chauffeur klaar om me naar de luchthaven te brengen. Maar aangezien het donderdag-avond was, (wat gelijk is aan onze zaterdag), was het een ontzettende file tot aan de luchthaven. In het weekend komen er gigantisch veel Saoudi’s naar hier. Onder andere omdat er hier wel alcohol mag geschonken worden.
Gelukkig had ik mij op tijd laten ophalen, dus geen probleem.
Verder alles vlot verlopen tot ik in Amsterdam was. Daar aan boord gegaan van een city-hopper om naar Brussel te gaan. Iedereen aan boord, deuren dicht. Werd er gezegd dat er een klein mankement was met de buitenverlichting, en dat we 10 minuten vertraging zouden hebben. Daar kwamen nog eens 10 minuten bij. Uiteindelijk vlucht geannuleerd. Terug naar het luchthaven gebouw gebracht, daar afwachten om te zien hoeveel mensen er op de volgende vlucht mee konden. Sommigen konden pas mee met de vlucht van 12.10. Gelukkig kon ik zelf mee met de vlucht van 9.15. Die vertrok dan ook nog eens met 20 minuten vertraging. Maar we zijn dan toch weer thuis geraakt.

Dan ’s avonds een avondje op café gegaan met vrienden, en dat deed toch weer veel deugd.
Dat was het weer voor deze trip.
Nu vakantie tot 15 mei.
Daar zal ik ook wel een kort verslagje van schrijven, nu eerst wat bijslapen.