Saoedi-Arabie - Verslag 2

Hey hey hey,

Ziehier het 2e verslag.
Ik zal beginnen met eerst wat te vertellen over de plaats waar ik nu zit.
Zoals jullie op de kaart hier op de web-site misschien al wel gezien hebben, ligt Khafji in het Noord-Oosten van Saoedi-Arabië, vlak tegen de grens met Koeweit.
Vroeger was Khafji 1 van de belangrijkste dorpjes in de neutrale zon tussen Koeweit en Saoedi.
Het is pas toen een Japanse olie-maatschappij een olie-bron vond ter hoogte van Khafji, dat er een effectieve grens werd ingesteld, met Khafji langs de Saoedi-kant.
Hiervoor werd dan wel afgesproken dat beide landen wel de helft van de natuurlijke grondstoffen zouden krijgen. Toen de lease van de Japanse maatschappij afliep, hebben ze hier een Joint-Venture opgericht: Khafji Joint Operations (KJO). En dat is dus onze hoofdopdrachtgever.

Khafji is vooral gekend als de plaats waar in 1991 enkele gevechten plaatsvonden tussen de Iraqi’s en de Amerikanen.
Khafji is nu nog steeds een onderontwikkeld provincieplaatsje, zeker als je kijkt naar vergelijkbare plaatsen in Saoedi.

We moeten hier ook voor alles pasjes hebben.
Ten eerste een pasje om op het grondgebied van de haven te mogen.
(Dit blijft een maand geldig)
Dan een ander pasje om je lap-top te mogen meenemen, en nog een 3e pasje om off-shore te mogen.
Die laatste 2 pasjes zijn slechts 5 dagen geldig, dus ben je eigenlijk constant bezig nieuwe aan te vragen.
En aangezien hier tijdens het weekend (Donderdag en vrijdag) helemaal niets gedaan wordt, moet je daar best wel rekening mee houden.

Afgelopen woensdag hadden we geen nieuwe off-shore-passen, maar onze hoofdcomputer staat wel in een kantoortje aan boord van de woonboot.
Dus zijn we donderdag-morgen via het strand toch off-shore gegaan, en hebben we daar alvast 1 nacht geslapen.
Vandaag (Vrijdag) vertrekt mijn collega, Jos. Ik blijf dan waarschijnlijk nog een extra nacht off-shore, en daarna zien we wel weer of ik terug naar het hotel op de wal kan.

Gisteren-avond was dus mijn eerste nacht off-shore. Toen kreeg er opeens 1 van de Indiërs die aan boord werkt, een hersenbloeding. Gelukkig is er een medic aan boord, die heeft eerst geprobeerd om de toestand een beetje te stabiliseren, alvorens hij naar de wal werd getransporteerd.
Daar aangekomen bleek dat hij niet naar het KJO-hospitaal kon, omdat dat enkel voor Managers, of blanken is voorbehouden, dus moest ie naar een ander ziekenhuis, waar hij ook nog werd doorgestuurd, uiteindelijk kon hij terecht in het 3e hospitaal. Echt ongelooflijk dat zo’n zaken nog kunnen.
Op dit ogenblik is het dus afwachten wat zijn toestand over enkele dagen zal zijn, en dan proberen ze hem over te laten brengen naar Dammam, naar een veel beter hospitaal.

Wij liggen zelf al enkele dagen stil met werk, aangezien we opeens 3 leidingen dwars door onze trench hebben lopen.
Nu moet er eerst beslist worden, of we een nieuwe trench moeten graven, en waar die dan juist moet komen.
Maar de besluitvorming is hier niet zo snel.
Dan moet je er nog rekening mee houden dat binnenkort, ongeveer van de 27e december, tot de 3e januari het hier “Eid” is, dat is een islamitische feest-periode, die dit jaar toevallig samenvalt met ons Einde-Jaar.
Maar tijdens die periode wordt er ook niet gewerkt door de lokale overheden, en bedrijven.
Dus als er niet snel een beslissing valt, dan liggen we hier nog wel een hele tijd niets te doen.
Ondertussen is het dus ook ontzettend moeilijk om in te schatten wanneer het project hier gedaan zou kunnen zijn, of wanneer ik naar huis moet.
Voorlopig loopt mijn visum af op 15 januari, dus misschien kan ik zelfs niet langer blijven.

Ik heb vanaf nu ook een plaatselijk nummer:
00 966 501 060 541

Doordat er hier zo weinig te doen valt met werken, en aan boord van de woonboot ook niet echt veel te beleven valt, wordt het hier vrij saai, en duren de dagen vrij lang.
Ik zit hier zelf dan nog maar een week, maar merk het dan vooral aan de mensen die hier al ettelijke weken zitten.
De meesten zouden er geld voor geven om naar huis te mogen.
De hygiëne, en eten aan boord van de woonboot is ook niet echt om over naar huis te schrijven (alhoewel ik het nu dus toch aan het doen ben).
Je ziet hier vrij regelmatig grote kakkerlakken lopen, zelfs in de refter, dus echt smakelijk is dat nu ook weer niet.
Dus de algemene sfeer kan wel een stuk beter. Beetje deprimerende sfeer. Niemand vindt het erg om kei-hard te werken en eventueel lange dagen te maken, maar een hele dag niets doen, daar tekent niemand voor. Zeker als er niets te beleven valt aan boord. Dus hopelijk wordt er snel een beslissing genomen met betrekking tot de trench, maar daar ziet het voorlopig niet naar uit.

Ondertussen hebben ze van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn bagage op te halen in het hotel, en aan boord gebracht, om me definitief off-shore te laten. En aangezien ik nog veel te weinig ervaring heb, kan ik daar weinig tegen inbrengen. Bij Jos hadden ze het ook al eens geprobeerd, maar die heeft naar het schijnt gewoon geweigerd.
Dus dat zijn mooie vooruitzichten. Hopelijk kan ik af en toe toch even op de wal naar kantoor gaan, dan kan ik toch even mailen.
Ofwel moeten we even kijken of het niet mogelijk is om via de telefoon heel even op internet te gaan om dit verslag on-line te zetten, en mijn mail even te checken.
Maar dat zien we vanavond wel.
Het is hier eigenlijk een beetje een gevangenis, alleen dan iets slechter. We zitten hier ook vast, maar hebben geen TV, geen internet, geen sport-faciliteiten, geen fitness, geen kranten of magazines om te lezen, het eten kan ook beter,…
Af en toe wat lezen is bijna het enigste wat er is, maar dat doe je ook geen hele dag. Dus als we binnenkort weer gaan werken is de motivatie bij iedereen al zo fel gezakt dat het weer eventjes zal duren voor iedereen weer volledig operationeel is.

Gisterenavond toch niet meer on-line kunnen gaan.
Gelukkig moet ik zo dadelijk enkele tekeningen op kantoor gaan afleveren, dus kan ik dan gelijk dit verslag on-line zetten.
Maar vannacht is het weer serieus verslechterd, dus het zal niet zo makkelijk worden om aan wal te geraken.
Tot middernacht heb ik nog redelijk goed kunnen slapen, maar daarna leek het net alsof je in een achtbaan zat.
De voorspellingen zijn, dat het slechts 1 dag zou duren, en morgen reeds beter wordt.
Afwachten maar!

Voor iedereen zeer prettige Kerstdagen!!
Feest allemaal een beetje extra voor mij.
Hopelijk kan ik nog eens naar kantoor alvorens het nieuwe jaar weer aanbreekt.

Groetjes,

Ikke