Republiek Congo - Verslag 3

Dag Lieverds,

Hier mijn relaas van de laatste paar weken, en dan vooral de laatste paar dagen, in Pointe Noire.
Uiteindelijk verliep het werk voorspoedig, en ging alles redelijk naar wens, mits de ingecalculeerde probleempjes.
In het begin van het project liep ik hier samen met een jonge uitvoerder, Jasper, die ook mijn vorige periode al zat.
Maar die werd na 2 weken al afgelost door Dick, die ook maar enkele weken kwam inspringen.
Met als gevolg dat ik enkele dagen helemaal alleen heb gezeten, en dus zo’n beetje alles tegelijk deed: Surveyor, uitvoerder (Soort van werfleider), en Projectmanager.
Was op zich wel leuk, maar vrij vermoeiend, omdat je zelfs amper tijd hebt om tussendoor te eten.
Dan is Cees nog 2 weken komen helpen, en op het einde stond ik er weer alleen voor, met de Area-manager die nog 3 dagen is langsgeweest.

Dus uiteindelijk hebben we op de 14e ’s avonds met de bemanning van de Coronaut een einde-werk-etentje gedaan, en zijn ze de 15e ’s avonds vertrokken.
Net voor hun vertrek moest ik nog even snel de extra gps er afhalen, terwijl zij al naar de baai voeren.
Was wel een speciaal gevoel om je eigen project bij zonsondergang uit te zwaaien, naar alle lokalen op de kant.
Dus zaterdag de 15e om 18.00 is de Coronaut dan eindelijk effectief kunnen vertrekken.
En zou ik van de gelegenheid gebruik maken om eens vroeg in bed te kruipen. Tot ik om 22.00 via de satelliet-telefoon een telefoontje kreeg van de Coronaut. Ze hadden 2 verstekelingen aan boord gevonden.
Boot maar gelijk laten terugkeren, en de area-manager ingelicht.
Daarna contact opgenomen met onze lokale agent, en de haven-autoriteiten.
Rond 00.00 was de Coronaut weer binnen bereik van de haven-zender, en hebben zij zelf nog contact gehad. Dus toen ze om 2.00 weer binnenliepen in de haven, konden ze gelijk aan een kade, en werden de 2 overgeleverd aan de plaatselijke autoriteiten. Gelukkig nam dit niet al te veel tijd in beslag en kon de Coronaut om 3.00 weer vertrekken.
Waar die jongens zich verstopt hadden weet niemand, want voor de afreis wordt het schip altijd helemaal doorzocht.
Het bleken 2 Zaïrezen te zijn, die allebei een boekje bij zich hadden met contact-nummers over de hele wereld.

Dan maandag zou een super-belangrijke dag worden, omdat ik dan een peiling samen met de klant zou doen, zowel op het water, als op het land.
En aan de hand van die uitpeiling zou worden bepaald of het project effectief zou worden goedgekeurd. Wat dus wel moest, want de Coronaut was al weg.
Ik wilde, omwille van het getij zeer vroeg beginnen, maar de klant kon pas vanaf 8.00. Dus al een slecht begin van de planning.
’s Morgens bleek dan, dat 1 van onze wagens panne had.
Uiteindelijk aangekomen op kantoor, bleek dat de stroom was uitgevallen, en niet direct kon hersteld worden.
Toen we wilden beginnen met de peiling, bleek de batterij van de getijde-zender net dan leeg te zijn.
De peiling op het water zou ongeveer 4 uur duren.
Maar, na 1 uur, kreeg ik zo veel krampen van de diaree dat ik de peiling heb moeten onderbreken en onze chauffeur opbelde om me even te komen halen. Maar de krampen bleken onhoudbaar, dus ben ik maar gelijk een 1e keer tussen de containers naar de WC geweest. Comfortabel is anders! En daarna dan verder op kantoor.
Tijdens het vervolg van de peiling kregen we ook nog even een tropische regenbui over ons heen.
’s Namiddags bleek de kraan die we besteld hadden om het survey-bootje uit het water te tillen niet te kunnen komen.
En als laatste van de dag, bleek er ondertussen te veel wind te zijn om verder te gaan met het los-snijden van de drijvende leiding die we gebruikten om zand aan de wal te pompen.
Het was me echt het dagje wel, en natuurlijk net op 1 van die super-belangrijke dagen.

Gelukkig was er de volgende ochtend weer stroom, en kon ik mijn peiling gaan uitwerken, volume-berekeningen maken, en kaarten aanmaken, en uitplotten.
Dan woensdag hadden we een meeting met de klant om te bewijzen dat het werk klaar was om opgeleverd te worden.
Wat ik niet wist, was dat er ook een hoop extra mensen van een bepaalde commissie, en van de regering zouden zijn.
Dus zat ik daar als Projectmanager zijnde in mijn T-shirt, en korte broek tussen een 10-tal maatpakken.
Maar daar werd gelukkig absoluut geen probleem van gemaakt, en gelukkig kende meer dan de helft me al.
Uiteindelijk was die meeting vrij succesvol. Ze gaan nu even enkele dagen alles bestuderen, en dan hopelijk alles goedkeuren.

Dan moest ik woensdag-avond nog alle administratie afmaken, om zelf op donderdag te kunnen vertrekken.
Werd dus weer overwerken.
En dan heb ik nog niet eens mijn survey-spullen deftig kunnen opbergen.

Dan donderdag mijn reis-dag.
Had 3 vluchten voor de boeg.
Eerst van Pointe Noire, naar Libreville in Gabon, daar een uur of 3 wachten.
Dan van Libreville naar Douala in Kameroen, daar weer een uur of 4 wachten.
En dan van Douala naar Brussel.
Ik wist op voorhand dat mijn bagage een stuk te zwaar was door enkele souvenirs. En op die souvenirs moet je ook tax betalen.
Dus had ik aan onze agent wat geld gegeven, en die zou alles op voorhand wel regelen.
Maar toen ik op de luchthaven van Pointe Noire aankwam bleek er nog niet zo veel geregeld te zijn. En hadden ze in 1e instantie mijn bagage maar geboekt tot Libreville. Uiteindelijk na meer dan een half uur, hebben ze ze toch al tot in Douala kunnen boeken.
Dan door de douane, waar iedereen nog wat smeergeld vraagt.
(In dat opzicht is het echt minder leuk werken, als er een 10 a 20-tal keren per dag om geld gevraagd wordt. Zowel door bedelaars, als gewoon smeergeld)
Na de 1e vlucht aangekomen in Libreville. Daar moesten we als transit-passengers onze paspoorten inleveren, en moesten we dan gewoon naar buiten gaan. Gelukkig waren met een 10-tal blanken in dezelfde situatie.
Want dan moesten we opnieuw inchecken, en dat gaat natuurlijk niet zonder paspoort. Toen konden we via een achterdeurtje onze paspoorten weer ophalen bij de politie, en konden we via een binnenweg rechtstreeks naar de incheck-balie. Dus uiteindelijk kwam het weer allemaal goed.

Aangekomen in Douala moest ik dus weer mijn bagage ophalen, en weer helemaal inchecken. Ik kan jullie verzekeren die bagage-hal is 1 en al chaos, er zijn 3 transport-banden, maar er wordt niet vermeld waar, welke bagage uitkomt, dus iedereen loopt maar de hele tijd rond om zijn bagage te zoeken. Dan, bij de incheck-balie, maakten ze er wel een probleem van dat mijn koffer 40 kilo woog. 1 stuk bagage mag slechts 32 wegen. Dus heb ik daar een zak moeten kopen, en 8 kilo apart steken.
Uiteindelijk kwam ook dat weer in orde.
Dan naar de wachtzaal, waar ik nog een 3-tal uur moest wachten.
Maar doordat het vliegtuig 2 uur vertraging had, werd dat 5 uur wachten.
En toen we dan eindelijk aan boord waren, bleken er technische problemen te zijn. Het vliegtuig kwam van Kinshasa, en bleek daar bij het opstijgen een klapband gehad te hebben. Maar zelfs na een herstelling bleek er nog wat mis te zijn met de schokdempers of zo. Dus gaf het systeem een foutmelding, Dus werd er 10 kilo cargo van boord gehaald, in de hoop dat het systeem dan wel groen licht zou geven. Maar toen dat niet het geval was, werd onze vlucht gecanceld.
Dus na die 6 uur in de wachtzaal, en nog eens een 5-tal uur aan boord, waren we nog steeds niets verder.
Allemaal van boord, en in een hotel. Logistiek gezien was dat ook niet echt evident, dus moesten we weer een hoop wachten.
In de hal direct een lokale telefoon-kaart gekocht, om iedereen thuis op de hoogte te brengen.

In het hotel aangekomen, kregen we eerst ontbijt, wat zeer welkom was, aangezien mijn laatste maaltijd al 20 uur geleden was.
De kamers op zich zijn wel OK, alleen jammer dat mijn air-co niet werkt, waardoor ik dus absoluut niet kan slapen, en ondertussen helemaal een wrak ben. En nu zit ik dus, ontzettend vermoeid en verkouden, op mijn hotel-kamer dit verslagje te schrijven.
En zouden we, als alles goed gaat, vanavond rond 23.30 een nieuwe vlucht krijgen. Maar dat kan natuurlijk nog wel enkele keren verlaat worden.
(Oorspronkelijk zou die nieuwe vlucht om 19.00 vertrekken)
Ben eens benieuwd naar de geur in het vliegtuig, en in de wachtzaal.
Want met dit klimaat zweet iedereen vrij hard, en aangezien je geen deo meer mag bijhebben in je hand-bagage, is dat ook geen oplossing meer.
Hopelijk komt uiteindelijk alles weer goed.
Ik kan ondertussen niet klagen dat de afgelopen paar weken saai waren!
Alleen wordt het nu wel tijd dat ik weer even thuis ben, en samen met Liesbeth, en de familie, en vrienden, Kerst en Nieuwjaar vieren.
De area-manager heeft ondertussen al aangedrongen op mijn terugkeer, dus kom ik waarschijnlijk eind januari nog 1 keer terug naar Pointe Noire voor enkele weken voor het Total-project, aan de andere kant van de baai.

Dit laatste stukje schrijf ik vanuit het vliegtuig.
Uiteindelijk zijn we effectief om 23.30 opgestegen,en zullen we rond 6.00 landen.
En tegen de tijd dat ik thuis ben, zal ik op 48 uur tijd zo’n 3-tal uur geslapen hebben. Hoog tijd om even een dutje te gaan doen.
En dan probeer ik deze namiddag dit verslagje wel on-line te zetten.
En dan komt het volgende verslag wel ergens in februari waarschijnlijk weer vanuit Pointe Noire.

Heel veel groetjes aan iedereen, en prettige feestdagen.

Ikke

PS: Uiteindelijk goed aangekomen rond 6.00. Alleen moesten we lang wachten op de bagage, en kwam mijn bagage als 1 van de laatste van de band rollen.
En toen bleek dat mijn tas met al mijn souvenirs er niet bij zat.
Dus weer een hoop tijd verloren met hier aangifte van te gaan doen.
Maar gelukkig bleek ’s avonds dat ze mijn bagage alsnog gevonden hadden, en dat ze thuis werd afgeleverd!
Eind goed, al goed!