Canada 2010 - Verslag 1

Hey iedereen,

Zoals gewoonlijk weer veel te lang gewacht om aan mijn verslag te beginnen.
Op dit ogenblik ben ik eens niet voor het werk naar het buitenland, maar gewoon op vakantie. We zijn aan het rondtrekken door West-Canada.
Om het voor mezelf wat overzichtelijk te maken, zal ik dag per dag alles opschrijven.

We zijn op Zondag 11 Juli met de auto naar Dusseldorf gereden (Slechts 2 uurtjes rijden), om van daaruit met Air Berlin naar Vancouver te vliegen. (10 uur vliegen)
Bij aankomst in Vancouver op de luchthaven direct onze huur-auto opgehaald.
(Hyundai Elantra)
Daarna een half uurtje rijden naar het centrum, en ingecheckt in de Jeugd-herberg. Ze hebben hier in Canada een keten van HI-hostels (Hostelling International) van de Internationale Jeugdherberg-centrale.
Al zijn veel van de klanten even goed oudere mensen en families.
Over het algemeen zeer goede slaapplaatsen, voor een, naar lokale normen schappelijke prijs. Al moet ik wel zeggen dat de prijzen een pak hoger liggen dan in België. Voor een 2-persoons-kamer (Soms met eigen badkamer, soms een gemeenschappelijke badkamer) betalen we gemiddeld 100 Euro per nacht.
Die avond zijn we nog even naar de waterkant gewandeld, en iets gaan eten.
Daarna op tijd naar bed, aangezien er een tijdsverschil van 9 uur is tussen Canada en België, was het voor ons lichaam al ergens laat in de nacht/ vroeg in de ochtend...

De volgende dag, maandag 12 Juli, hebben we gebruikt om Vancouver zelf te ontdekken. Vancouver is al enkele keren uitgeroepen tot meest-leefbare-stad ter wereld. Hierbij wordt er met zeer veel factoren rekening gehouden.
Vancouver ligt aan de zee, en toch ook vlak aan de bergen, en ligt in de provincie British Columbia (BC).
In de voormiddag hebben we een toeristische rond-rit gemaakt door de stad en het Vancouver-Aquarium bezocht. Was best wel leuk, met onder andere haaien, dolfijnen, zeehonden, otters, beluga’s, kwallen, allerlei soorten vissen, en dergelijke meer.
In de namiddag heel even wat rondgelopen in Chinatown.
’s Avonds een mailtje gekregen van Bert, een vriend van ons die bij StageCo, en die toevallig op tournee was in Canada met Jon Bon Jovi, en nu in Edmonton zat. Het enige probleem was, dat Edmonton meer dan 1300 km van Vancouver ligt. We wilden normaal gezien via een zuidelijke route naar Banff rijden in de Rocky Mountains, met onderweg een stop om te gaan raften.
Maar de rafting die we wilden gaan doen was volgeboekt, maar nog wel beschikbaar eind juli.
Dus beslisten we om toch maar naar Edmonton te rijden via Whistler, en op het einde van onze vakantie te gaan raften.

Op dinsdag 13 Juli zijn we dan ’s ochtends eerst naar North-Vancouver gereden, aan de overkant van de haven. Daar zijn we gaan kijken naar de Capilano Suspension Bridge, dit is een zeer grote hangbrug over een canyon, en aan de andere kant ligt er nog een Treetops-Adventure waar je door de toppen van de bomen kan lopen. Daarna nog even snel afgesproken met Enzo (Koen) en Marjan.
2 Vrienden uit mijn vroegere scouts-groep.
Zij hebben iets langer dan 2 jaar in Vancouver gewoond, terwijl Enzo voor de Olympische Winterspelen werkte, en ze zouden de volgende dag weer naar België vliegen. Samen met hun dochtertje Roos, die in Vancouver ter wereld is gekomen. Toch leuk om hen nog even snel gezien te hebben, nadat ik hen ook al gezien heb in Qatar, en in Abu Dhabi.
Dan snel doorgereden via de “Sea-to-Sky-Highway” naar Whistler.
Dit is een snelweg langs de kust die helemaal vernieuwd is naar aanleiding van de Winterspelen.
In Whistler sliepen we in een splinternieuwe Jeugdherberg, hij was nog maar 2 weken open. Hij lag in het Olympische dorp (Enkele kilometers buiten Whistler zelf), wat nu bijna helemaal verlaten was.
Na ingechekt te hebben zijn we nog even naar Whistler gereden.
Dit is in de zomer het mekka van het Downhill-Mountainbiken.
Maar de prijzen om even met de gondel omhoog te gaan waren belachelijk hoog.
(Bijna 45 Euro per persoon voor 1 rit omhoog, en weer naar beneden)

De volgende ochtend (Woensdag 14 Juli = mijn verjaardag), vroeg vertrokken voor een lange dag rijden. Zo’n 750 kilometer. Waarvan het 1e stuk met een gemiddelde van 70 kilometer per uur. Gelukkig mochten we het grootste gedeelte van de rit 110 rijden.
Onderweg zijn we 2 keer een Zwarte beer tegengekomen.
Toen we net achter een bocht kwamen aan een klein dorpje kwamen we de 1e tegen, die net de weg wilde oversteken. Maar toen wij vanachter de bocht kwamen ging hij natuurlijk direct de kant in. Dit was een middelgrote Zwarte beer. Een uurtje later gebeurde hetzelfde met een andere middelgrote Zwarte beer, maar deze keer met een lichtbruine vacht.
Weer wat verder zagen we ons 1e hertje langs de kant staan.
Uiteindelijk tegen de avond aangekomen in Lake Louise, waar ze een zeer mooie, rustieke Jeugd-herberg hadden.
Ondertussen waren we officieel in de Rocky Mountains, in de provincie Alberta.

Op Donderdag 15 juli reden we vanuit Lake Louise verder naar Edmonton,via Banff over Calgary. De weg van Lake Louise naar Banff is de Bow Valley Parkway, die 1 van de beste kansen is om Wildlife te zien.
Dus zijn we ’s ochtends rond een uur of 5.00 vertrokken.
Maar helaas, buiten enkele Dikhoornschapen niets speciaals gezien.
Iets na de middag kwamen we aan in een zeer geschikt Backpackers-hotel in Edmonton, de hoofdstad van Alberta.
Daar even snel een douche genomen, en den Bert opgepikt aan zijn hotel.
Hij had wel even tijd om samen met ons naar de grootste Mall van Noord-Amerika te rijden. Natuurlijk hebben ze daar zeer veel winkels, maar ook een cinema-complex, een indoor-water-paradijs met een 10-tal glijbanen, en golfslag-bad. Verder nog een schaatsbaan, en een atrium met o.a. een copie op ware grootte van de Santa Maria. (1 van de schepen van Columbus)
Daarna hebben we den Bert snel afgezet bij zijn hotel, zodanig dat hij nog enkele uurtjes kon slapen. Want na het concert moet hij beginnen met het afbreken van het podium.
Wij zijn dan ’s avonds naar het concert gaan kijken.
Was op zich best een goed concert, en ook wel eens leuk om in zo’n groot American Football-stadium gezeten te hebben, samen met zo’n 60.000 anderen. Bert had ons gezegd dat het voorprogramma begon om 18.30, en Bon Jovi zou beginnen om 21.30. Dus wij waren daar rond 20.00.
Toen bleek dat de 3 voor-programma’s al gedaan waren. En een tijdje later begon de show al. Gelukkig waren we dus net op tijd, voor een 2,5 uur durende show. Het was pas de volgende ochtend dat we beseften dat Alberta 1 uur tijdsverschil heeft met British Columbia. Dus Bon Jovi was gewoon netjes op tijd begonnen... :)

Op vrijdag 16 juli reden we weer naar Calgary, waar we in de namiddag een bezoek brachten aan de Stampede. Dit is 1 van de grootste Rodeo-shows op aarde. Was wel eens cool om meegemaakt te hebben.
Daarna doorgereden naar Banff-stad, om alweer te gaan slapen in een mooie jeugdherberg. Terug via de Bow Valley Parkway gereden, maar weer zo goed als niets gezien.

Zaterdag 17 Juli: vandaag een hele dag gaan hiken in Banff National Park (NP).
Voor de record: we deden de C-level-cirque-hike tot aan de Lookout,met een fantastisch uitzicht over het Minnewanka-Lake. Best wel een zware trip om mee te beginnen. Maar het uitzicht was de inspanning zeker waard.

Op zondag 18 juli, zijn we in de voormiddag eerst de berg opgewandeld waar de gondel gaat. (Sulphur-Mountain-Hike). En na van een prachtig uitzicht te hebben genoten, zijn we met de gondel weer naar beneden gegaan.
En in de namiddag zijn we dan verder gereden naar de jeugdherberg van Lake Louise. En daar in de namiddag de Lake Louise – Lakeshore-trail gedaan, een simpele, vlakke wandeling langs het meer.

De volgende dag, maandag 19 juli, werd weer een volledige wandeldag.
’s Ochtends in de zon vertrokken we voor een combinatie-wandeling van de “Lake Agnes & The big beehive” met “Plain of the six Glaciers”.
Het 1e stuk was tot aan het Mirror-lake, en Lake Agnes.
Toen we van daaruit verder gingen naar The Big Beehive-lookout-point begon het eerst te regenen, en daarna te hagelen en te sneeuwen & te donderen en te bliksemen. Was weer eens wat anders... ;)
De volgende paar uur bleef het ook verder regenen.
Toch besloten we nog verder te wandelen naar het Thee-huisje van de “Plain of 6 Glaciers”. En toen we daar weer vertrokken begon het zelfs op te klaren.
Toen we net weer naar beneden aan het stappen waren, waren we getuige van enkele stukken gletsjer die met donderend geraas naar beneden kwamen.
Ondanks het slechte weer onderweg toch genoten van deze wandel-dag.

Alvorens we de volgende dag (Dinsdag 20 juli) naar Jasper NP zouden rijden, hebben we nog eerst de gondel genomen naar de top van het ski-gebied van Lake Louise. Toen we weer naar beneden kwamen hebben we onze 1e, en voorlopig ook laatste Grizzly-beer gezien.
Onderweg naar Jasper hebben we nog een stop gemaakt aan de Athabasca-gletsjer. Dit is 1 van de 6 gletsjers die naar beneden komt van het Columbia Icefield, wat het grootste sneeuw/ijs-gebied is ten zuiden van de Poolcirkel.
Daar zijn we aan boord van een 6x6 even op de gletsjer kunnen gaan wandelen, om dan onze weg te vervolgen naar Jasper.
Tot we een half uurtje voor Jasper waren, en ik ergens in de kant een grote Zwarte beer zag zitten.
Natuurlijk ben ik gestopt, en moest ik uitstappen om foto’s te gaan nemen.
Tot die beer even een schijn-aanval deed, om daarna weer te verdwijnen in de bossen. Moet zeggen dat mijn hart toch enkele tikken sneller ging... ;)
Maar wel een belevenis die ik zeker opnieuw zou doen.
Enkele minuten later zagen we onze 1e vrouwelijke eland ergens in de kant zitten. Natuurlijk ook daar uitgebreid foto’s van genomen, en weer verder gereden. Weer ingecheckt in de jeugdherberg, en nog even naar de stad zelf om iets te gaan eten. Op de korte weg van de jeugdherberg naar de stad, kwamen we nog een groepje van zo’n 5-tal vrouwelijke elanden tegen, met een 3-tal kleintjes. Weer een uitgebreide foto-sessie, en toen we na het eten terugkwamen, zaten ze er nog steeds.

Op Woensdag 21 Juli zijn we via de “Maligne Meander driving tour” naar het Maligne lake gereden. Onderweg kwamen we weer hetzelfde groepje elanden tegen, maar nu aan de andere kant van het dorp. En op het einde van de rit nog enkele “Hoary Marmots”.
De hike zelf was de “Bald Hills-trail”. Alweer een zeer mooie trail, maar jammer genoeg zeer veel, en zeer aggressieve muggen. Echt niet normaal... enkele dagen later waren we nog steeds aan het krabben, zodanig dat we echt Cortisone-zalf zijn moeten gaan halen.

Dan, op Donderdag 22 Juli hebben we in de voormiddag de Maligne Canyon-trail gedaan. Op de terugweg van deze trail naar Jasper-dorp zijn we alweer diezelfde groep elanden tegengekomen. En dan te weten dat er mensen zijn die helemaal geen elanden te zien hebben gekregen. Eerst waren we van plan om nog een extra nacht in Jasper te blijven, maar aangezien het rond de middag begon te regenen, zijn we alvast aan onze lange reis naar Prince Rupert begonnen.
In totaal zo’n 1150 km, waarvan we er deze namiddag alvast zo’n 400 km wilden rijden, tot in Prince George. (Dicht bij het dorpje Dawson Creek)
Een stukje voor Prince George, alweer rond een uur of 17.00 zagen we aan de kant van de weg een moeder beer met 2 kleintjes. En verrassend genoeg lieten die zich uitgebreid fotograferen, en filmen.
En een half uurtje later kwamen we nog een kleine mannelijke beer tegen, maar die vond het weer wat minder leuk om gefotografeerd te worden.
Nog wat verder liep er een coyote over de highway. Eerst nog wat getwijfeld of het een wolf was, of een coyote. (Maar internet gaf ons uitsluitsel)

Op vrijdag 23 Juli hebben we de hele dag gereden tot in Prince Rupert. (Zo’n 750 km). Onderweg enkele keren gestopt voor o.a. een waterval, en een gereconstrueerd Indianen-dorp. (The Natives)
’s Avonds gaan eten in een heerlijk vis-restaurant, waar de vis en de garnalen bijna rechtstreeks uit de zee op je bord terecht kwam.

Zaterdag-ochtend 24 Juli hebben we dan ingescheept op een vrij groot cruise-schip voor een tocht door de Inside-passage.
Zo’n 450 km door prachtige natuur; zo’n 15 uur varen, tot in Port Hardy op Vancouver-Island.
Voor alle zekerheid hadden we ook een kajuit geboekt, wat achteraf gezien wel een goede beslissing was.
Onderweg hebben we zeker een 10-tal Bultrug-walvissen gezien.
Jammer genoeg waren de meesten te ver weg om mooie foto’s te kunnen maken.
En hier aan boord heb ik dan ook wat tijd gehad om eindelijk dit verslag te typen.
Het volgende verslag zal ergens op het einde van de reis zijn.
Ik probeer straks dit verslag online te zetten, met alvast de foto’s van de 1e week.
En hopelijk later deze week de rest van de foto’s, maar daar moet ik eerst nog een selectie van maken.

Alvast bedankt om tot hier te lezen... ;)
Tot de volgende...

Ikke