Republiek Congo - Verslag 1

Liefste vriendjes,

Hier ben ik al gelijk met het 1e verslagje vanop mijn nieuwe bestemming.
Ik zit nu in Pointe Noire, een havenstad in de Republiek Congo.
Dit is het vroegere Congo Brazaville, is een vroegere Franse kolonie, en ligt net boven de Democratische Republiek Congo, het vroegere Zaïre.
Is een vrij klein projectje, met 1 kleine hopper. We moeten hier gewoon de haven uitbaggeren, en alles weer op diepte brengen.

Maar eerst even het relaas van mijn reis.
De route die ik zou volgen was niets om naar uit te kijken.
Met de auto van thuis naar Mechelen, van daaruit de trein naar Brussel-Zuid, om dan met de TGV naar Parijs, Charles De Gaulle te gaan.
Van daaruit met het vliegtuig naar Brazaville, en van daar weer verder met een vlucht naar Pointe Noir.
Maar, dat is allemaal toch een beetje anders gelopen.
Vroeger was er een vlucht van Air France van Brussel naar Parijs, maar die hebben ze dus vervangen door een TGV-rit.
Maar je krijgt voor die rit ook gewoon een vluchtnummer.
En dat staat allemaal op een e-ticket. (Electronisch ticket dat je zelf moet afprinten)
’s Morgens vertrokken naar Mechelen, waar ik, na een ticket gekocht te hebben, op het perron aankom, en net de deuren zie dichtgaan van de trein naar Brussel.
Op zich geen probleem, want ik ben ruimschoots op tijd.
Volgende trein heeft 5 minuten vertraging.
Maar soit, bij aankomst in Brussel-Zuid heb ik nog 25 minuten tijd om over te stappen.
Bij de inlichtingen vraag ik of ik met mijn e-ticket zo op de trein mag stappen,of eerst moet laten omzetten in een echt TGV-ticket.
En daar sturen ze mij naar het kantoor van Air France, aan de andere kant van het station.
Onderweg spring ik nog even binnen aan de loketten voor de internationale trein-verbindingen, maar ook daar verwijzen ze mij door naar het Air-France-kantoor.
Ook bij het Thalys-loket sturen ze mij verder naar datzelfde kantoor.
Bij aankomst aan dat Air-France-kantoor blijkt dat mijn TGV net 2 minuten geleden vertrokken is. En dat ik gewoon naar het perron had hoeven te gaan, waar een standje van Air-France is, en waar ze mij direct mijn ticket zouden hebben gegeven.
Blijkt dat de volgende TGV pas over 2 uur is, en ik dus ook mijn vlucht naar Brazaville dreig te missen. En de volgende vlucht naar Brazaville is pas over 2 dagen (Vrijdag), zou Liesbeth wel leuk gevonden hebben natuurlijk. En dan zou ik nog naar de eindronde-wedstrijd van KV tegen Antwerp kunnen gaan kijken.
Maar dan zou Jos, mijn collega zijn terugreis weer moeten verplaatsen.
Maar soit even verder met het verhaal.

Op kantoor is er buiten de beveiliging zo vroeg (7.35) nog niemand aanwezig.
Als ik een half uur later eindelijk iemand te pakken krijg, contacteren ze de nooddienst van het reis-bureau dat voor ons alles regelt.
Hadden ze een vlucht vanop Zaventem naar Parijs geregeld, met Brussels Airlines.
Dat bleek uiteindelijk iets te snel geboekt te zijn, want dan zou ik mijn aansluiting in Parijs met 5 minuten missen. Dus moest ik al rekenen op vertraging, er op rekenen dat het grondpersoneel mij alsnog aan boord zou laten gaan, en dan zou mijn bagage toch nog niet mee kunnen.
Dus moest ik alvast direct naar Zaventem, dan zouden ze daar een vlucht regelen van Parijs naar Casablanca, en van daaruit naar Brazaville.
Kom ik op het perron voor de trein naar Zaventem, zie ik die ook natuurlijk net wegrijden. Volgende trein was gelukkig maar kwartiertje later.
Maar toen ik eindelijk aan de incheck-balie was, bleek dat ik nog maar 15 minuten had om in te checken, en naar de gate te lopen, en dan zou mijn bagage toch weer niet op tijd daar geraken.
Gelukkig bleek Brussels Airlines wat later een rechtstreekse vlucht te hebben naar Casablanca, maar ook die vertrok al over 1,5 uur.
Dus weer naar kantoor gebeld,en zij op hun beurt weer naar reis-bureau.
Gelukkig was er nog plaats op die vlucht, en hebben ze bij BA hun uiterste best gedaan om alles zeer vlot te laten verlopen.
Dus nu zit ik in het vliegtuig naar Casablanca dit eerste stuk al te schrijven.
Zo dadelijk enkele uurtjes wachten in Casablanca, en dan door naar Brazaville, waar ik om 1.55 pas land. Hopelijk staat er daar iemand op mij te wachten, die zou dan een hotel voor mij moeten geregeld hebben. Dan vlieg ik morgen door naar Pointe Noire.
Heeft mij voorlopig al een pak stress opgeleverd, en een hoop telefoontjes naar Nederland.
Zal weer een aardige rekening worden.

Geland in Casablanca, daar enkele uurtjes gewacht, en verder gevlogen met Royal Air Maroc. Waar we aan boord van het vliegtuig verrassend veel beenruimte hadden. Maar de vlucht was nog niet eens half-vol, dus had ik 3 zetels voor mij alleen, en kon ik me dus languit leggen. Niet dat dat geweldig comfortabel is, maar toch beter dan zitten.

Aangekomen in Brazaville, bleek er dus niemand van SDV, onze lokale agent op mij te staan wachten. Heb ik zelf maar 2 Fransmannen, en hun lokale begeleider aangesproken. Met hen mee naar hun hotel gereden, en daar een kamer geregeld. (Waar ik geen geld voor had om ze te betalen!)
’s Morgens vroeg, na een veel te korte nacht van een uurtje of 3, afgesproken met die Fransen hun begeleider om geld te gaan afhalen.
Ondertussen een stukje langs de rivier de Congo gereden, met aan de andere kant Kinshasa.
Met dat geld dan de hotelkamer, en de taxi naar de luchthaven betaald.
Daar was nog steeds niemand van SDV te vinden. Na een half uurtje was er toch al een helper gevonden, en kon ik hun kantoren wachten.
Daar bleek dat de verantwoordelijke van SDV met vakantie was, en alles een beetje in het 100 loopt. Ze kregen in’t begin absoluut geen ticket geregeld, en vroegen of ik er zelf geen kon kopen.
Maar na 2,5 uur, en enkele telefoontjes, en sms-jes, was het dan eindelijk toch in orde.
Een volledig beschilderd vliegtuig, met o.a. een leeuwekop erop zou mij naar Pointe Noire brengen. Het was een vrij oud, klein toestel, met tegen de wanden en over de zetels, een tijger-print-motief. Echt iets om Crocodile Dundee ergens mee in een oerwoud te gaan droppen.
Toch veilig aangekomen. Maar ook hier, in Pointe Noire, weer niemand van SDV te vinden.
Na 1,5 uur, en weer een hoop telefoontjes met mijn Belgische GSM, dan toch vervoer gekregen naar ons hotel, en daarna naar het kantoor.
Hotel valt wel mee, niks speciaals, maar OK. En heb ook een degelijk kantoor met een internet-verbinding. Dat is dan wel weer mooi meegenomen.
Het project zelf zal naar alle waarschijnlijkheid vrij rustig verlopen, een beetje op een Afrikaans ritme. We zullen wel zien hoe het loopt de komende dagen.
Ben wel zeer tevreden dat ik eens ergens anders zit dan in het Midden-Oosten.
Is, buiten Egypte, mijn 1e keer in Afrika, en de 1e keer dat ik over de evenaar ben gegaan.
Maar de aanloop was toch weer de moeite, zo’n reis maken in je eigen vrije tijd, en er zelf nog een hoop geld, aan telefoongesprekken, eten onderweg en dergelijke, voor mogen betalen.

Dat was het weer voor de 1e belevenissen.

Tropische groeten,

Ikke